Читать книгу Բանաստեղծություններ - იაკობ ცურტაველი - Страница 2

Ա՛յ մարդ, այսօր շուտ քընեցար, ննջեցիր,

Առավոտյան հով ժամանակն անցուցիր.

Արեգակը ծովի ծայրեն ծագեցավ,

Ջերմությունը ձորն ու դաշտը փըռվեցավ:

Ընկերներդ վաղ արտերը գնացին,

Ցորեն, գարին գերանդիով հընձեցին,

Խուրձ կապեցին, բարդ բարդեցին դաշտումը,

Նըստան հանգչիլ կաղնիների հովումը:

Ա՛յ մարդ, վե՛ր կաց, սառը ջրով լվացվի՛ր,

Գոտիդ կապե, գերանդիդ ա՛ռ, դաշտ հասի՛ր,

Քանի հով է` հունձըդ արա արտումըդ,

Հունձըդ հընձե, մի՛ ծուլանար գործումըդ:

Խուրձըդ կապե, բարդըդ բարդե, տուն արի,

Հանգստացիր, երբ քո հունձըդ կատարի.

Բե՛ր գերանդիդ, կախե՛ պատեն քո տանը,

Ես իրիկվան կը պատրաստեմ սեղանը:

Ա՛ մարդ, հերիք ինչ որ այսօր քնեցար,

Աչքըդ մեկ բա՛ց, տես թե ո՛րչափ ուշացար,

Մեր դրացին վաղ անցկացավ կամուրջեն,

Վաղ լըռել է մեր գզիրը ձայնելեն:

Ի՞նչ ես պառկել, ի՞նչ ես քնել, սիրական,

Արեգական շողը հասավ մեր դըրան,

Մի՛ ծուլանար ժամանակդ խնայե՛,

Այն պիտի մեզ բոլոր ձմեռը կերակրե: