Читать книгу Բանաստեղծություններ - იაკობ ცურტაველი - Страница 4

Քընե՛, քընե՛, սիրուն որդի, քու մոր սըրտին ըսփոփանք,

Քեզ օր կասեմ տըխուր ձենով, օր-օր, օրեր ու շատ կյանք:

Օրորոցըդ ձեռով շարժեմ, բերնով երեսդ համբուրեմ,

Քեզ շատ օր-օր, քեզ շատ օրեր, քեզ շատ արև կու երգեմ:

Աչքըդ փակե՛, այդ լուսափայլ աստղի նըման փայլածը,

Որ մինչև այդ երկնքումը երևում է ցոլածը:

Աչքիդ շողը սիրտս է ծակում, նորոգում է իմ խոցը,

Աչքըդ փակե՛, իմ սիրական հերի՛ք սըրտիս այրածը:

Աչքըդ փակե՛, քաղցր քընե՛, քեզ օր կասեմ ես լալով,

Հորըդ բանը իմաց կանեմ, դու ականջ դիր նիրհելով.

Հայրըդ զորեղ երիտասարդ, առավ բակեն գութանը,

Լըծեց երկու զույգ եզները իր սրածայր արորը.

Գընաց դաշտը երգ հնչելով, երգ ասելով և լալով:

– Ինչի՞ համար սուգ ես անում, սուգ արտասվոք և լալով,

Ասաց հորըդ հարևանը` աչքեն առուք վազելով.

Եզներըդ գեր, գեր ու պարարտ վազ ի վազ են դեպ դաշտը

Շա՛տ կու վարեն, շա՛տ կու հերկեն, շա՛տ կու կամեն քու արտը,

Արեգակը մայր չի մտած դու կը դառնաս արորեն,

Քեզ Զանանը առաջ կու գա գըրկում բըռնած երեխեն:

Գորգին երգով հարևանին այսպես տվեց պատասխան.

«Եզներըս չեն ինձ մնալու, իմ աչքի լույս հարևան.

Օրավարըս ես չեմ կարող այսօր վերջը հասցընել,

Պիտի մնա հող ու արտըս անվարուցան, անայցել.

Դիակիս մոտ գեր ու պարարտ իմ եզները վիզը ծուռ

Պիտի մնան, թե ո՞վ նոցա երեկոյին կու տա ջուր»:

Հարևանը աչքը արցունք մեզ սև համբավը բերեց.

Թե` շու՛տ արեք, եկեք տեսեք, թե ձեզ Գորգին ի՞նչ արեց:

Ի՞նչ ես արել, գանք ու տեսնենք, վա՛յ մեր անբախտ աչքերուն,

Նետը ցըցված է սըրտիդ մեջ, տակըդ ճապաղ քու արյուն:

Նետը ցըցված քու սըրտի մեջ, օդը ճեղքեց, գիծ արավ.

Գիծը սև էր երկնքումը, աչքըս ծառի մոտ տարավ,

Ծառի հետնեն թաք կեցած էր մեր գեղացվոց թըշնամին,

Մեր գեղացվոց հին ատելին, տավարի գող Եզիդին:

Դու սիրական սիրուն որդի, քընե՛, քընե՛, զորանաս,

Քու մոր համար մըխիթարիչ ու ըսփոփիչ մեծանաս:

Միտքըդ պահե քու հոր արտը, գեր ու պարարտ եզները.

Միտքըդ պահե մաճն ու սամիք և սըրածայր արորը.

Երբ մեծանաս, երթաս դաշտը, ուզես վարել քու արտը,

Քու մոր համար ուսով բերել ցորնի խուրձը ու բարդը,

Առաջ գընա՛, գետը անցիր այն սըրահոս Արաքսեն,

Գընա՛ գըտի՛ր այն Եզիդուն, որ այն ծառի ետևեն

Նետը քաշեց, օդը պատռեց, քու հոր կյանքը սև արեց.

Թո՛ղ Գորգիի եզները տա, որ այն օրը փախցըրեց:

Գեր ու պարարտ քու եզները սայլի՛ն լծե, սիրական,

Դարձի՛ր սրբե՛ քու մոր աչքեն այս արտասուք տըրտմության:

Քաղցր ձենով երգ հընչելով, երգ երգելով տու՛ն արի…

Ա՛խ, ե՞րբ կըլնի, որ մեծանաս – իմ բաղձանքը կատարի:

Այժմ քընե՛, աչքըդ խըփե՛, հանգստացի՛ր, օր-օր-օր.

Թող քու մայրը աչքեն թափե արտասուքը յուր հորդոր: