Читать книгу bladspieël - Marlise Joubert - Страница 12

Each of us is alone on the heart of the earth

pierced by a ray of sun:

and suddenly it’s evening.

– Salvatore Quasimodo

ná al die reise deur verskeie wonings

die loutering deur stede en afskeid van vriende

is ek weer tuis en ingebed soos ’n mangopit

in sy goue vlees

my hele haard tregter ’n vertroude skil om my

en word met één sonbaan omkring

waar ek is dagleef ek

waar ek dink word ek

waar ek asem is ek

terwyl die eekhorings oor die teëldak

opnuut fabels dikteer en afrond in ’n neutedop

terwyl die verdwaalde spinnekop die plafon betree

om sy rubriek tot stand te bring en die vinke

hulle haikoes saad vir saad weglê in die krop

hoe is dit dan dat die vertes so kan lok

die gesig ongesiens skoon kan lek

jou dan meteens sonder vel verloor

asof jy eintlik nêrens hoort

behalwe hier

waar slakke strofes teen ’n muur vleg

die mierkolonie lang swart reëls loslittig

oor die tuinpaadjie verf

my skelet verbleik tot vraag en tekens

en op dié manier bly ek hoopvol leef

dat die vlees van hierdie gedig

nog ’n dag sal herhaal

voor die einde van die reis