Читать книгу bladspieël - Marlise Joubert - Страница 14

op ’n selfoon

is nie maklik nie.

dis boonop onromanties.

vingers poot ’n skilpad

letter vir letter voort.

skemer stik haar

kwilt teen die berg

soos ’n oranje karapaks

en las oor ’n donker rif.

skemer vloei die kaal

nag in. die maan skub

verby die venster op my foon.

my lyf spat reeds sewe are oop

om die jare aan te meld.

dieselfde bloed se roesgeheue

word nou daagliks

in gebreekte taal versend.