Читать книгу bladspieël - Marlise Joubert - Страница 17

verdwyn die gedig

en daglig verskerp met elke tree

as ek gisteraand se solder ingrawe

was die gedig iets oor leeftye om op te teken

iets oor al die bokse bultende briewe

en flenters dagboek om

op die eetkamertafel uit te pak

pakkies woorde verseël in linte en rekkies

vir die moontlike maaltyd aan geliefdes

maar toe die besef dat die tafel te klein is

vir al die kom en gaan van jare heen

en wie sou eet en wie sou weet

waaraan om eerste te proe

helaas, ek was nooit moordlustig nie

nog minder was daar enige

gevaarlike reise en niks aardskuddends

om te verorber vir die leser nie

die papier is uitgedroog

en wyn vir die dors het ek ook nie

dit sal beter wees om alles

dadelik van die geheue se tafel af te vee

in gister se swartsakke te gooi

en op die sypaadjie staan te maak

as misvormde, onsigbare gedig