Читать книгу СОҒАДЫ ТУЛАП ЖҮРЕГІ. ӨЛЕҢДЕР - Мұрат Әбдірахманов - Страница 16

Бестөбе десем – елес боп тұрар алыстан,

Үміт пен арман егіз ғой бірге жарысқан.

Ақша бұлт алып Кереку жақтан барар ма?

Сезімді ыстық жүректе бір кез табысқан.

Бестөбе десем – ардақтар түсер есіме,

Бестөбе десем – ата-анам кірер түсіме.

Бестөбе сені аңсаймын жүріп шалғайда,

Амалым бар ма көнбеске жазған ісіне.

Үйілген тастар шоғыры биік қабысқан,

Төбесі тау боп көрінуші еді алыстан.

Сілеті өзен – кенішке жақын айдында,

Достармен бірге әріге жүзіп жарысқан.

Кез еді албырт күш-қуат бойды билеген,

Арулар бар-ды «қаласаң мені сүй» деген.

Мектептен кейін шахтада бастап еңбекті,

Жұмысшы болып, кәсібін кенші игергем.

Сағымдай сырғып, алыстап кетті армандар,

Тұңғиық терең сырларға толы сол маңдар.

Қопарып тасын, тереңнен қазып кенішін,

Тауыса алған алтынын бір кез адамдар.