Читать книгу Borelioza i koinfekcje - Richard I. Horowitz - Страница 13

Jedno z najistotniejszych przykazań w medycynie brzmi: „Przede wszystkim nie szkodzić”. Kolejne ważne stwierdzenie przekonuje, że „otwarty umysł nie oznacza, że twój mózg wypadnie z głowy”. Informacje zawarte w tym rozdziale mogą zburzyć spokój niektórych czytelników. Jeżeli jednak jesteś zmotywowany do tego, żeby poprawić swoje zdrowie albo żeby pomóc chorym i cierpiącym pacjentom, warto poświęcić swój święty spokój. Zacznijmy zatem od podstaw. Nazwanie choroby i przepisanie na nią leku nie wystarczy, żeby ją dobrze zrozumieć i wdrożyć odpowiednią terapię. System zdrowotny toczy nierówną walkę z wieloma schorzeniami, takimi jak nowotwory czy choroba Alzheimera. Czy to możliwe, że istnieje wspólny mianownik tych chorób, który może pomóc nam udoskonalić działania prewencyjne i leczenie? Kontynuując nasze śledztwo, odkryjemy, że medycyna znalazła już określenie na choroby, których nie rozumiemy: nazywamy je chorobami „idiopatycznymi”. Jeden z pacjentów uznał tę nazwę za „żałosny idiotyzm” medycyny chorób przewlekłych. W poprzednim rozdziale rozpoczęliśmy proces rozumienia i diagnostyki boreliozy oraz zespołu MSIDS (wieloukładowy zespół choroby zakaźnej), używając kwestionariusza HMQ, który może pomóc każdemu czytelnikowi rozpoznać wiele towarzyszących im symptomów. Kolejnym krokiem jest rozłożenie objawów na części składowe, żeby móc odnaleźć ich źródło. W niektórych przypadkach dowiemy się, że przyczyną ich wszystkich jest jeden proces chorobowy. Jednak jest o wiele bardziej prawdopodobne, że jeżeli pacjent cierpi na chroniczną chorobę, to za objawy mogą być odpowiedzialne połączone ze sobą i nakładające się na siebie problemy medyczne.

Jednym z głównych problemów modelu diagnostycznego w tradycyjnej medycynie jest to, że lekarzy uczy się, iż u źródeł każdej choroby leży na ogół jedna przyczyna. Jednak moim zdaniem zamiast szukać tej jednej, właściwej odpowiedzi, powinniśmy tropić ich wiele. W rzeczywistości zidentyfikowałem 16 prawdopodobnych przyczyn chorób, które mogą występować jednocześnie z boreliozą (zespół Lyme-MSIDS) lub zaostrzać objawy innych dolegliwości, które występują bez przewlekłej choroby z Lyme (poza zespołem Lyme-MSIDS), a wynikają z nasilenia się stanów zapalnych. Trudność w postawieniu diagnozy w przypadku przewlekłej choroby z Lyme polega na tym, że jest ona postrzegana jako „doskonały naśladowca”. Borelioza, podobnie jak jej kuzyn, syfilis, może naśladować wiele chorób i uwydatniać istniejące już wcześniej problemy zdrowotne. Może również przyczyniać się do powstawania wszystkich objawów, które towarzyszą każdemu z 16 opisanych poniżej schorzeń. Na przykład jeżeli zawsze miałeś skłonność do bólów głowy, w przypadku zachorowania na boreliozę lub zespół Lyme-MSIDS mogą zacząć dokuczać ci migreny. W literaturze medycznej można znaleźć liczne dowody na to, że borelioza potęguje dotychczasowe dolegliwości, ale nie do końca wiadomo, dlaczego choroba ta u każdego pacjenta może mieć inne objawy. Wpływ na tę sytuację mogą mieć skłonności genetyczne czy indywidualne cechy biologiczne każdego człowieka oraz całkowita liczba kleszczy, które go ugryzły, inne koinfekcje, z którymi aktualnie musi się mierzyć system immunologiczny, obecność innych nakładających się na siebie chorób i stanów zapalnych, poziom obciążenia organizmu toksynami środowiskowymi i możliwość detoksykacji, aktualny stan psychiczny oraz szczep lub gatunek bakterii borellia, którymi organizm został zakażony.

Właśnie z powodu tych wszystkich różniących się od siebie czynników każda osoba zakażona boreliozą może odczuwać zupełnie inne dolegliwości. Na przykład: mimo że powszechnie wiadomo, iż choroba z Lyme powoduje liczne dolegliwości o podłożu neurologiczno-psychiatrycznym, u wielu z moich pacjentów zdiagnozowano podstawowe zaburzenia psychiczne, zanim jeszcze odbyli u mnie pierwszą wizytę. Co więcej, większość schorzeń wskazanych w klasyfikacji zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (Diagnostic and Statistical Manual, DSM), na podstawie której diagnozuje się choroby psychiczne, może być spowodowana przez boreliozę i związane z nią koinfekcje. Analogicznie, borelioza może również imitować całą gamę dolegliwości neurologicznych: może powodować deficyty neurokognitywne zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Niektórzy znajdują nawet możliwe korelacje między nią a zespołem Tourette’a oraz neurologicznymi zespołami, takimi jak choroba Alzheimera.

Z podobnym problemem mamy do czynienia w przypadku zespołu przewlekłego zmęczenia (którego nazwę zmieniono na systemic exertional intolerance disease lub SEID) i fibromialgii. Borelioza może również naśladować zaburzenia autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń czy stwardnienie rozsiane. W związku z tym uporczywe objawy mogą wynikać z tego, że błędnie postawiono diagnozę i źle oszacowano zagrożenia związane z tymi infekcjami czy odstępstwami od normy uwzględnionymi na Mapie MSIDS. Uważam, że uporczywe symptomy boreliozy są czymś więcej niż tylko jedną infekcją, której nie sposób się pozbyć. Prawie nikt spośród ponad 12 tysięcy pacjentów naszego centrum medycznego nie chorował „tylko” na boreliozę.

W rzeczywistości większość z nich miała klinicznie rozpoznawalny zespół, grupę kilku objawów występujących wspólnie. Typowe dla boreliozy objawy są potęgowane przez koinfekcje, takie jak babeszjoza czy bartoneloza, jak również przez obecność innych, nakładających się czynników na Mapie MSIDS. Większość nieprawidłowości jest spowodowanych przez boreliozę czy koinfekcje, część nie jest z nimi bezpośrednio związana, jednak pomimo to wpływa na ich przebieg. Właśnie taki stan nazywany jest przeze mnie MSIDS, ponieważ to lepiej określa pacjentów, u których wcześniejsze leczenie boreliozy nie przyniosło oczekiwanych rezultatów. MSIDS to zespół objawów przewlekłej choroby z Lyme i jej koinfekcji, które wywołała nie tylko bakteria Borrelia burgdorferi, ale również inne bakterie, wirusy, pasożyty czy grzyby. Pacjenci z MSIDS mogą również uskarżać się na powiązane z nimi dysfunkcje immunologiczne, stany zapalne, obciążenie toksynami środowiskowymi czy metalami ciężkimi, problemy z usuwaniem toksyn, niedoborami składników pokarmowych, nieprawidłowościami hormonalnymi, na zaburzenia snu, dysfunkcje mitochondrialne, alergie lub nadwrażliwość pokarmową, brak równowagi autonomicznego systemu nerwowego (autonomic nervous system, ANS), czyli części ciała odpowiedzialnej za prawidłowy puls, ciśnienie krwi i funkcjonowanie układu pokarmowego. Wszystkie te czynniki mogą wpływać na choroby przewlekłe. Korzystając z tej definicji, lekarze mogą leczyć bardziej efektywnie. Najczęściej pacjenci nie mają możliwości poprawy swojego stanu zdrowia, dopóki większość z ich objawów nie zostanie właściwie rozpoznana. To może być jedna z przyczyn tego, że stan zdrowia wielu ludzi nie poprawia się po wdrożeniu standardowego leczenia boreliozy, takiego jak miesięczne przyjmowanie doksycykliny czy Rocephinu. Projekty wielu badań (z podwójnie ślepą próbą i kontrolowanym placebo) dotyczących metod leczenia boreliozy nie uwzględniają tych potencjalnych wieloczynnikowych przyczyn. Zatem podawanie jednego bądź dwóch antybiotyków w krótkim przedziale czasu może być skuteczne tylko w przypadku kilku czynników będących niewielką częścią złożonej całości. Odpowiedzi należy szukać w bardziej kompleksowej diagnostyce i zróżnicowanym leczeniu.