Читать книгу Programowanie gier - Robert Nystrom - Страница 12

Przykładowy kod w tej książce jest napisany w C++, nie należy jednak z tego wnosić, że wzorce te znajdują zastosowanie jedynie w tym języku, ani że język C++ nadaje się do tego lepiej od innych. Prawie każdy język dobrze się sprawdzi, choć niektóre wzorce wydają się zakładać, że język, którym się posługujemy, uwzględnia obiekty i klasy.

Wybrałem C++ z kilku powodów. Po pierwsze, jest to najpopularniejszy język tworzenia komercyjnych gier. To uniwersalny język całej branży. Co więcej, składnia C, na której opiera się C++, stanowi również podstawę języków Java, C#, JavaScript i wielu innych. Nawet jeśli nie znamy C++, istnieją spore szanse, że przy odrobinie wysiłku będziemy w stanie zrozumieć zawarte tu próbki kodu.

Nauczenie C++ nie jest celem tej książki. Przykłady zostały dobrane tak, aby były tak proste, jak to możliwe i nie są reprezentatywne dla dobrego stylu korzystania z C++. Należy je czytać, zwracając uwagę na ideę, jaką wyrażają, a nie na wyrażający ją kod.

W szczególności kod ten nie został napisany we „współczesnym” stylu charakterystycznym dla C++ w wersji 11 lub nowszej. Nie korzysta on ze standardowej biblioteki i jedynie z rzadka wykorzystuje szablony. Sprawia to, że powstaje „kiepski” kod C++, mam jednak nadzieję, że dzięki tym ograniczeniom będzie on bardziej przystępny dla osób korzystających na co dzień z C, Objective-C, Javy i innych języków.

Aby uniknąć marnowania miejsca na kod, który już widzieliśmy lub który nie ma znaczenia dla danego wzorca, fragmenty kodu zostaną niekiedy pominięte w przykładach. W takich przypadkach miejsca, w którym znajduje się brakujący fragment kodu, w przykładowym kodzie zostanie oznaczony wielokropkiem.

Rozważmy funkcję, która będzie coś robić, a następnie zwracać jakąś wartość. Z punktu widzenia wyjaśnianego wzorca istotna jest tylko zwracana wartość, a nie to, co robi ta funkcja. W takim przypadku przykładowy kod będzie wyglądać tak: