Читать книгу Programowanie gier - Robert Nystrom - Страница 19

Choć nie jest to oczywiste, sądzę, że architektura oprogramowania zależy przede wszystkim od fazy poznawania kodu. Załadowanie kodu do neuronów jest tak okropnie wolne, że opłaca się poszukać strategii redukujących jego objętość. Cała osobna część tej książki jest poświęcona wzorcom służącym oddzielaniu, a duża część książki Wzorce projektowe jest poświęcona temu samemu.

„Oddzielanie” możemy zdefiniować na wiele sposobów, jednak moim zdaniem jeśli dwa fragmenty kodu są sprzężone, to znaczy że nie można zrozumieć jednego z nich bez zrozumienia drugiego. Jeśli je oddzielimy, o każdym z nich możemy rozumować niezależnie. To świetna sprawa, ponieważ jeśli nasz problem dotyczy tylko jednego z nich, będziemy musieli załadować do naszego małpiego mózgu tylko jeden fragment, a drugiego już nie.

Jeśli chodzi o mnie, jest to kluczowe zadanie stojące przed architekturą oprogramowania: zminimalizować ilość wiedzy, jaką musimy mieć w głowie, nim będziemy mogli posunąć sprawy do przodu.

W grę wchodzą oczywiście również późniejsze stadia. Inna definicja oddzielania skupia się na tym, aby zmiana w jednym fragmencie kodu nie wymuszała zmian w innym. Jasne, trzeba będzie coś zmienić, ale im mniej mamy sprzężeń, tym mniej zmarszczek pojawi się za sprawą tych zmian w innych miejscach tafli naszej gry.