Читать книгу Programowanie gier - Robert Nystrom - Страница 16

Jeśli przeczytamy tę książkę od początku do końca, nie poznamy algebry liniowej stojącej za grafiką 3D ani analizy matematycznej będącej podstawą fizyki gier. Nie dowiemy się też, w jaki sposób przyciąć drzewo poszukiwań naszej sztucznej inteligencji za pomocą algorytmu alfa-beta ani jak zasymulować pogłos w jakimś pokoju w trakcie odtwarzania dźwięków.

Oj! Ten akapit byłby fatalną reklamą tej książki.

Zamiast tego, książka ta poświęcona jest kodowi znajdującemu się pomiędzy tym wszystkim. W mniejszym stopniu dotyczy pisania kodu niż tego, w jaki sposób powinien on być zorganizowany. Każdy program jest zorganizowany w jakiś sposób, nawet jeśli jest to po prostu zasada „wpakujmy wszystko do main() i zobaczmy, co się stanie”. Myślę więc, że bardziej interesujące będą rozważania dotyczące tego, na czym polega dobra organizacja. W jaki sposób odróżnić dobrą architekturę od złej?

Rozmyślałem nad tym pytaniem przez około pięć lat. Tak jak każdy z nas, posiadam jakąś intuicję dotyczącą tego, czym charakteryzuje się dobry projekt. Wszyscy musieliśmy borykać się z bazą kodu tak złą, że najlepsze, co mogliśmy dla niej zrobić, to zlikwidować ją, skracając jej cierpienia.

Przyznajmy wprost, większość z nas jest odpowiedzialna za kilka takich przypadków.

Kilku szczęśliwców zgromadziło przeciwne doświadczenia, mając okazję pracować z pięknie zaprojektowanym kodem – z bazami kodu, które sprawiały wrażenie, jakby były doskonale urządzonymi, luksusowymi hotelami pełnymi lokajów gotowych gorliwie spełnić każdą naszą zachciankę. Na czym polega różnica między nimi?