Читать книгу Krew za krew - Victoria Selman - Страница 17

Proszę, wypij to – powiedział Jack, podając mi kawę w moim mieszkaniu. Czarna, podwójne espresso.

Kubek był biały i nieco wyszczerbiony, z hasłem „Robimy złe rzeczy złym ludziom” nadrukowanym z boku dużymi literami. Prezent, który dawno temu dostałam od Duncana.

– Nie mogłem znaleźć niczego z mottem SPR – wyjaśnił wtedy. – To było najbliższe prawdy.

– Prawie – odparłam, szczerząc zęby w uśmiechu.

Nie istnieją żadne potwierdzone informacje na temat tego, czym zajmuje się Specjalny Pułk Rozpoznawczy. Może to i nawet lepiej. Przeciętnemu obywatelowi trudno byłoby pojąć niektóre rzeczy, które zdarzało nam się robić.

Skrzywiłam się, kiedy wypiłam łyk siekierezady, tak gęstej od cukru, że utknąłby w niej pocisk. Na ukojenie nerwów, jak powiedział Jack.

Usiadłam na sofie z podwiniętymi nogami, odchyliłam się do tyłu i przyłożyłam gorący kubek do czoła. Moja migrena ani trochę nie ustąpiła, ale ciepło w końcu nieco uśmierzyło ból.

W tle słyszałam przyciszone radio.

Setki ludzi odniosło rany i ponad dwanaście zginęło w katastrofie pociągu w pobliżu Kentish Town w północnym Londynie. Pociąg linii Thameslink jadący ze stacji King’s Cross zderzył się z pociągiem towarowym przewożącym ropę i olej opałowy, który wykoleił się wcześniej tego samego wieczoru.

Nasz reporter, Bob Martin jest na miejscu zdarzenia.

W radiu słychać było teraz dramatyczny głos innego człowieka, który mówił do mikrofonu:

Ofiary, powyginane i zmiażdżone wagony. Rumowisko po katastrofie kolejowej. Ekipy ratunkowe pracują w świetle reflektorów w tej plątaninie wraków obu pociągów.

Katastrofa była skutkiem potwornej serii niefortunnych zdarzeń, do których dołożył się pech i niekorzystny zbieg okoliczności. Nie wiadomo, dlaczego pociąg towarowy wykoleił się, blokując linię kolejową i przejazd nadjeżdżającego pociągu podmiejskiego.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki