Читать книгу Dumanowski - Wit Szostak - Страница 28

Na pierw­szym por­tre­cie, wyko­na­nym przez Zyg­munta Hoch­ste­ina Pierw­szego w latach trzy­dzie­stych, widać mło­dego i śmia­łego mini­stra w gabi­ne­cie księ­cia Czar­to­ry­skiego. Józa­fat Duma­now­ski odziany jest w dwu­rzę­dowy sur­dut, zapięty pod samą szyję. Dłu­gie włosy zacze­sane ma do góry i patrzy hardo w obiek­tyw. Na pierw­szy rzut oka widać w nim ufnego w swoją moc dan­dysa. Jed­nak por­tret, wyko­nany jesz­cze w tech­nice dage­ro­typu, ma swoje dru­gie dno. Duma­now­ski z każ­dym spoj­rze­niem widza staje się coraz bar­dziej samotny i smutny. Wyzy­wa­jące spoj­rze­nie maskuje jego bez­rad­ność, którą widać w nie­zdar­nym uło­że­niu rąk i zaci­śnię­tych ustach. Każda kolejna chwila spę­dzona przed por­tretem pozwala stwier­dzić, że to ten drugi Duma­now­ski jest praw­dziwy.