Читать книгу Асылташ = Драгоценный камень - Юнысова Асия, Асия Юнысова - Страница 57

Күрше әби килә йөзгә җитеп,

Калтырамый алай куллары.

Гомер үзе гүя бер саплам җеп,

Энә адымы – гомер еллары.

Яшьтәшләре иргә китеп беткәч,

Ни кичерсә әгәр җитү кыз,

Шул халәттә хәзер ул әби дә,

Ахирәтсез калгач берьялгыз.

Ике улы үлде Ватан өчен.

Саклый белде күркәм сабырлык.

Гомер булгач, кирәк түзә белү,

Түзә белү – үзе батырлык.

Кем өендә туа бер нарасый,

Кем йортына килен төшерә,

Әби илткән балны каба сабый,

Туй чәкчәген әби пешерә.

Уңганлыгын авыл гел сөйләде,

«Эре карчык» дигән дан алды.

Җитү кызны хуплап әйткән сүзе

Олы бирнә булып саналды.

Һәр авылда бар ул андый әби –

Гореф-гадәт, әдәп сандыгы.

Әнә шундый ак әбиләр саклый

Милләтемнең әхлак саулыгын.