Читать книгу Асылташ = Драгоценный камень - Юнысова Асия, Асия Юнысова - Страница 64

Яратасың, апа, сыерыңны.

Әзерлисең аңа сыеңны.

Шул сыер дип таңнан уянасың,

Бүленәсең татлы йокыңнан.

Шул сыер дип юлга җыенмыйсың.

Алып булмый сине кунакка.

«Сыйлы көнем – сыер белән», – диеп

Акланасың шулай күп чакта.

«Ташланырга тора», «бозауласын» –

Исәпләнгән синең календарь.

«Чит кешегә ул саудырамыни?

Үзем савам аны кадерләп».

Сигез сыер түгел, берәү генә,

Шул да җитә тамак сыена.

«Игелеген күрәм сыерымның,

Кемдер күрми аны улыннан».

Сыерына сыенып апам шулай