Читать книгу Stroomop - Adeline Radloff - Страница 16

Dis al na twee toe Charl by die kombuis inkom. Adrie bring die mes aggressief neer, weer en weer, asof sy al haar frustrasies op die hulpelose koolkop wil uithaal. Op die stoof langs haar staan ’n groot pot sop reeds en prut.

Hy snuif ’n paar keer in die lug. “Wat ruik so?”

Sy antwoord sonder om op te hou kap: “Christine sê jy kan drie kilo’s ’n week verloor op koolsop.”

Dis sy stilte wat haar dwing om op te kyk. Dan frons sy, asof sy vir die eerste keer regtig die situasie inneem. Die onbeskaafde uur op die kombuishorlosie. Die groot pot wat staan en prut. Die berge opgekapte groente. Die moeë man wat so onbegrypend na haar staar.

“Ek maak genoeg om te vries,” voeg sy by, asof dit alles verduidelik.

Dan kyk sy weer af. Begin weer kap.

Teen negeuur die oggend is alles reg vir haar vriendinne. Adrie rangskik vir die soveelste keer die red velvet cupcakes op ’n bord. Sy het nogal lanklaas mense onthaal en is meer senuweeagtig as wat sy gedink het sy sou wees.

Dis jou oudste vriende wat kom, herinner sy haarself terwyl sy vir die duisendste keer haar oë oor die sitkamer laat gly. Daar’s niks om voor bang te wees nie.

Solank alles net perfek is.

Sy onderdruk ’n sug. Dit voel of dit haar jare geneem het om die plek so mooi te kry, maar as jy fyn kyk, kan jy nog steeds die vlekke teen die bank uitmaak – Leon het met jogurt gespeel – en die pienk spatsels op die mat waar Ben ’n bottel rooiwyn omgestamp het.

Nou ja. Ten minste weet sy haar cupcakes sal ’n prys kan wen. Sy neem vinnig ’n foto en stuur dit vir die groep met ’n trotse stemnota daarby: “Tuisgebak.”

Dit neem nie lank voordat die ander se stemnotas inkom nie.

Judy: “Hoop dis banting?”

Régtig? Adrie rol haar oë dakwaarts. Red velvet cupcakes sonder carbs of suiker? Het mense heeltemal mal geword?

Melissa: “Jammer, girls, ek gaan dit nie kan maak nie. My nanny het my gedrop.”

Christine: “Ek hoop jy fire haar, ek’t nog nooit van haar gehou nie.”

Judy: “Dit gaan nie dieselfde wees sonder jou nie. Wag, ek het ’n idee …”

Voordat Adrie kan uitvind wat Judy se idee is, kom haar drie seuns die kamer ingebars, ’n warrelwind van arms en bene en bloedstollende gille. Soos gewoonlik is die sesjarige Sebastiaan weer die meesterbrein agter hulle kattekwaad. Hy het sy vier jaar oue boetie Ben soos ’n wilde perd aan leisels beet, en hulle jaag mekaar soos mal goed om die koffietafel terwyl klein Leon sukkel om by te bly met sy kort beentjies.

“Sebastiaan! Ben! Stop dit! Onthou, van lekker lag kom …”

Wag ’n bietjie.

Daardie twee stouterds!

Ben se “leisels”, sien sy nou, is gemaak uit ’n string van haar bra’s wat hulle aan mekaar vasgebind het. Asof hulle nie kaste vol speelgoed het nie! Hulle gryp elkeen blitsvinnig ’n cupcake en verdwyn by die deur uit, Leon wankelend agterna. Maar voor sy kan raas, stuur Judy ’n selfie-video.

“Oukei, oukei, aangesien ons nie almal saam kan wees nie, hier is die oomblik waarvoor julle al die hele oggend wag …”

Adrie kan nie glo wat sy hoor nie. Die hele punt van die affêre was dat Judy die big reveal by Adrie se huis moes kom doen. Gaan sy dit nou regtig oor WhatsApp uitblaker net omdat Melissa nie meer kan kom nie?

“Ons twintigjaar-matriekreünie se tema is … Matriekafskeid 1998!”

Die stemnotas begin dadelik instroom.

Christine: “Aaah. Love dit!”

Melissa: “Beste tema ooit!”

Judy: “Beste tye ooit!”

Net Adrie staan versteen, met wange wat so warm brand dat sy voel asof sy deur die gesig geklap is.

Hoe kán hulle dit aan haar doen?

Het hulle dan vergeet? Of gee hulle bloot nie om nie?

Sy kyk na die tafel wat sy so mooi versier het. Die huis wat sy met soveel moeite reggemaak het. Die cupcakes waaraan sy gister so lank gebak het.

Toe die frustrasie soos ’n brandende kool in haar bors begin voel, skud sy weer ’n paar dieetpille in haar hand uit en sluk dit. Dan neem sy haar foon, vasberade om vir ’n verandering vir haar ou vriendinne presies te sê wat sy dink.

Sy’s op die punt om haar mond oop te maak, toe sy ’n enorme knal hoor en dan die diep, rou kreet van ’n kind in pyn. “Sebastiaan!” roep sy terwyl sy paniekerig uit die kamer storm. “Sebastiaan!”