Читать книгу Brandwaterkom - Alexander Strachan - Страница 4

S.G. Vilonel steek die hempspante versigtig in sy broek en maak die knope vas. Die skoongewaste klere voel lekker teen sy vel. Elke kledingstuk is ná die was met water uit ’n ander emmer uitgespoel en lank in die son gehang. Hy wikkel sy skouers onder die materiaal en asem die vars reuk in. Net vaagweg die aanduiding van seep, glad nie hinderlik nie. Hy gaan sit op die kampstoeltjie om sy stewels aan te trek – dié het hy gisteraand al poleer. Hy trek die veters vas. Vilonel staan op en loop tot voor die spieël. Hy vat-vat eers aan die sakhorlosie se ketting wat aan sy onderbaadjie vas is. Heel laaste sit hy sy helmet op.

Die oggend van 29 Julie 1900 ry die burgers van Marthinus Prinsloo drupsgewys na die Britse laer toe. Soos hulle die hoogte naby Fouriesburg nader, word hulle beveel om vier-vier te ry. Die doel is om geweer, perd, saal, toom en al die patrone in hul besit aan die vyand te oorhandig.

Sowat 200 tree van die Engelse kamp wag ’n kordon gewapende soldate hulle in. Toe hulle die kordon binnegaan, moet hulle twee-twee ry en links en regs hul geweers aan die Britse offisiers oorhandig. Hierna sluit hulle weer by mekaar aan en ry die kamp vier-vier in.

“Halt!” roep die Engelse offisier toe die agterhoede die kamp binnekom. Die geweerlose burgers word beveel om ’n ry te vorm, af te styg en met hul bondeltjies voor hul perde te gaan staan. As hulle wil sit, is dit ook maar reg; niemand gaan op hierdie oomblik eksepsie aanteken nie.

Twee offisiers met hul manskappe kom na die burgers toe aangestap. Hulle loop van perd tot perd, maak die bek oop en bekyk goed hoe oud die perd is en hoe sterk hy gebou is. As hy na hul oordeel goed is, word daar gesê “Good for service” en as hy minder goed is, “Good for transport”.

Dan word die perd uit die ry getrek en met saal, toom en al weggelei. Met groot geduld word die perde op hierdie wyse deurgegaan totdat al die diere buite sig agter die tente verdwyn het. Nadat die perd van sy ruiter af weggeneem is en niemand die diere meer kon sien nie, merk ’n jong burger, Japie Krynauw, op: “Ons lyk nou soos ’n klomp aasvoëls wat op ’n murasie sit en rondkyk waar die aas is.” Die enigste besittings wat die burgers ná al die maande in die veld oorhou, is die klein bondeltjies met hul persoonlike goed.

Al is dit nog Julie, het die Augustuswinde reeds begin waai. Dik stofwolke meng met die rook van die grasbrande teen die hange van die Rooiberge. Dit keer die son weg van die duisende waens, rytuie, beeste en skape wat in die Brandwaterkom langs die pad saamgehok is. In beheer hiervan staan Marthinus Prinsloo wat nou met 4 300 man aan generaal Hunter oorgee.

“Almal het so verslae en verlore daar uitgesien,” vertel Japie Krynauw later. Dit was vir hom kompleet soos ’n leeu wat hom boeglam in die slagyster gespook het en nou die stryd opgegee het soos ’n lam gelei ter slagting – die knieë en hande het slap geword.