Читать книгу Depresyon Politikası ve Sistem Sorunu - Ali Kocaslan - Страница 6

Biz insanlar çeşitli sebeplerden dolayı ağlıyoruz. Genelde çok üzüldüğümüz zamanlar da ya da çaresiz kalınca, tabii bazen canımız çok ağrıdığı zamanlarda ağlıyoruz. Ya da çok korktuğumuz vakitlerde yine dayanma gücümüz bitince ağlıyoruz bu liste böyle devam edip gider. Kısacası birçok sebepten dolayı ağlıyoruz ve hiçbir sakıncası da yok. Olmaması da gerekiyor zaten. Hele ailemizden biri ölmüşse kadın erkek demeden hep beraber ailece akrabalarla kim varsa ağlıyoruz. Bu öyle bir şey ki çok güldüğümüz zaman yine gözlerimizden yaş geliyor. Hal böyle iken açık ve ortada her zaman yeri geldi mi ağlıyoruz. Ama nedense Depresyon sorunu yaşadığımız zaman ağlayamıyoruz. Bence esas bu durumda ağlamalıyız çünkü yukarda saydığım ve sayamadığım sebeplerin hiçbiri kalıcı değil. Ama Depresyon öyle mi? bir gelmesi haftalar aylar sürebilir tabii yıllarda hatta baş edilemezse yıllara meydan okur bana mısın bile demez. Ama her halde olduğu gibi yine çeken bilir. Dolaysıyla ateş düştüğü yeri yakıyor. Dışarda ki insanların ise umurunda olmaz. Bu ateş başka ateş ne alevi var nede dumanı. Ağlamak bizim için bir rahatlama olgusudur. Biz insanlar her ne kadar düşünüyor olsak ta her sorunumuzu düşünüp çözemiyoruz. O zaman madem ki an itibarıyla sorunumuzu çözemiyoruz. O zaman bizi rahatlatan imkânları neden kullanmıyoruz? İlla herkesin içinde ağlamamız gerekmiyor bunu biz yalnız kaldığımız zaman yapabiliriz. Unutmayın ki bizler Allah’ın kullarıyız. Burada demek istediğim biz insanlar çok zengin olsak bile her türlü imkânımızda olsa yine de bazı durumları engelleyemeyiz. Yani bazı nedenlerden dolayı yine çaresiz kalabiliriz ve ağlamamız gerekiyorsa kendimize hiçbir engel koymadan ağlamalıyız. Hem ağlamak çok rahatlatıcı olmakla beraber birçok nedenden dolayı çok önemlidir. Ruhumuzu temizleyebilmek için ağlamak güzel bir imkân. Aynı zamanda olmuş bitmiş acıların üstüne kapağı kapatmaktır ağlamak. Ağlamak deyip geçmeyin tükenmiş gücünüzün ortaya çıkmasıdır ağlamak. Her türlü düşünce tuzağında çıkmanın kapısıdır ağlamak. Ağlamak azim ve çabanın ortaya çıkmasının ve yeşermesinin başlangıcıdır. Ağlamak Ruhumuza yapışmış kirlerin çözülmesidir. Arınmaktır ağlamak sevmektir ağlamak. Gücümüzü toplayıp saldırıya geçebiliriz ağladığımız zaman. Kendimizi birbirimizi anlayıp ve sevmenin sebebidir ağlamak kötü değildir ama ağlamamak kötüdür. Psikolojik sorunlar yaşadığımız zaman öyle bir yere geliriz ki seçimimizi yapmak zorunda kalırız. Ya gülmeyi ya da ağlamayı seçmeliyiz üçüncü bir seçenek maalesef yok. Gülmeyi hiçbir şekilde seçmeyin bu bir tuzak ve dönüşü yok. Eğer siz de benim gibi aynı noktaya gelirseniz. Benim yaptığım seçeneği seçin çok zahmetli bir yol ve ucu görünmüyor ama yolun sonunda size güneş doğacak. Bilmem anlatabiliyormuyum. Eğer ben gülmeyi seçseydim ne sağlığıma kavuşabilirdim. Ne de huzura. Böyle ağır psikolojik durumlarda gülmeyi seçmek kolay ve sonu bitmeyen acılara yelken açmaktır Allahtan uzaklaştırır. Ağlamakta sizi Allaha yakınlaştıracaktır. Allah’ın izniyle acılarınız er veya geç bitecektir. Şimdi esas konumuza dönelim. Depresyon süreci boyunca psikolojimiz huzursuz olduğu için iki de bir dolmuş bardak gibi dolup taşma aşamasına geliriz. An itibariyle Bunun önüne maalesef geçemiyoruz. O yüzden düzenli olarak biriken acıları, stresi ve kahrı ağlamak yoluyla ruhumuzdan boşalmalıyız. Aksi durumda sinirden, stresten dolayı başta ya kendimize ya da bizle ilişkili olan insanlara zarar verebiliriz hiç istemesek bile. Unutmayın yanardağ misali gibi er veya geç kendimizi kaybedebiliriz ve bir şekilde patlarız. Başta buna en çokta biz şaşırırız çünkü bir bakarsınız ki olmuşta bitmiş bile. Bir an varsayalım ki imkânsızı başardınız ama keskin küp dibine vurur bilmem böyle bir söz daha önce duydunuz mu? Bundan kastım siz içinizi boşaltmasanız bile bu acı ve stres sizde başka hastalıklar veya korkular meydana çıkaracaktır. En iyisi mi siz kendinizi bir şekilde rahatlatın içinizi bir güzel boşaltınız. Hangi seçeneği seçeceğinizi bilmiyorum. Eğer bana sorarsanız benim tavsiyem. İmkânınız varsa güzel bir izin yapın. Ya da sevdiklerinizi ziyaret edin. Stresten kurtulmanın birçok yolu var. Ağlamak zorunda değilsiniz ama ağlamak bu derde göre iyi bir çare. Hem de masrafsız. Çok önemli bir noktaya değinmeyi mecburi görüyorum. Depresyon boyunca ağlama yetinizi lütfen kontrol edin. Hele ağlayabiliyor musun diye. Bu yetiyi kaybetmek Depresyona karşı birçok cepheden savaşı kaybettiğinizin göstergesi olacaktır. Ve bu Cepheler hayati önem arz ediyor. Ağlama yetisini kaybetmemek çok önemlidir. Bu yetti gitti mi gelmesi çok zordur. İmkansıza yakın bir şeydir. Öte yandan Depresyon da çok ilaç mı içmek istiyorsun? Yoksa ağlamak mı? bende ağlamayı ilk başlarda ret ettim ama ağladıktan sonraları ne kadar faydalı olduğunu gördüm. Ağlamak Depresyondan çıkmanın yoludur anca böyle geri gelebilirsiniz. Ve kendinizi hep yenileyiniz ihtiyaç duydukça kendinizi şarj etmeyi unutmayın. Yoksa daire hesabı hep aynı yolda dönüp durursunuz.