Читать книгу Depresyon Politikası ve Sistem Sorunu - Ali Kocaslan - Страница 9

Çoğu insan yaşamı boyunca kendi hayatıyla, ailesiyle, akrabasıyla ve saire ilgili çok şeyi bilmek ister. Sanki kimse hiçbir işten anlamıyor, sadece kendisi en doğru olanı biliyor. Bu durum hep böyledir. İster bilgili ister cahil kendisinin her şeyin en doğrusunu bildiğini sanır idea eder. Kadın erkek içinde aynı durum geçerlidir. Kimin ne yaptığı herkesin kendi sorunudur. Çünkü sonuçta herkes kendisinden sorumludur. Ben bu durumdan bahsetmiyorum. Sadece aşırısını mantıklı bulmuyorum. Ama benim yazmak istediğim bunlar değil elbette. Biz psikolojik sorunlar yaşadığımız zaman, bu yukardaki durum devam ettiği için, Sorun oluşturuyor. Çünkü bu elimizdeki tam yetki alınması gerekiyor. Çünkü düşünce yapısı değişikliğe uğruyor. Tabii ruhsal yapımızda. Hiç sağlıklı bir insan kendisine, ailesine, ya da yabancı insanlara ve saire, boş yere şiddet uygular mı? Hayır. Bu psikolojik sorunlar yaşayan insanlar bu noktaya dikkat etmeli. Eğer psikolojiniz yani düşünce yapınız değişmişse ve ruhsal olarak da bunalımdaysanız. Acil bazı kararlar almalısınız. Bende bu sorunları yaşadım. Kızdığım insanlara zarar vermeyi ciddi düşünmeye başlamıştım. Ben hiç kimseye zarar vermeyi asla doğru bulmuyorum. Benim kendi belirlediğim düşünce yapısında, başka insanlara şiddet uygulamak veya kötü davranmak yasaktır. Böyle bir izni asla kendime veremem. Çünkü benim hiçbir şekilde mantığıma uymuyor. Bana göre ben nasılsam herkeste aynı benim gibi bir insandır. Bir can taşıyor. Karşılıklı saygı ve sevgi içinde yaşamalıyız. Sadece insanlar için değil diğer canlılar ve doğa içinde böyle duyarlı düşünüyorum. O zamanlar psikolojim çok kötüydü. Deyim yerindeyse her zaman bunalımdaydım. Ben insanlara karşı hassas olduğum için. İnsanlara zarar verme düşüncesi bende oluşuyordu. Tabii durduk yere değil ben çalıştığım iş yerinde diğerleri beni kızdırıyordu. İşten ayrılmam için. Hep baskı oluyordu. Benimde çalışmaya ihtiyacım vardı. Bir süre sonra, benim durumum her gün daha da kötüye gidiyordu. Ne kendimle ne de iş arkadaşlarıyla baş edebiliyordum. Mecbur işi bırakmak zorunda kaldım. Ben durumumu takip ettiğim için yeri geldiğinde düşünceleri belli noktalara veya durumlara bağlıyordum. Örneğin o zamanlar biri beni çok kızdırırsa ve ben bu insana karşı çok kötü düşünceler beslersem. Bu düşüncelerimi uygulamam için, kendim buna izin vermem gerekiyor. Bu izin alınmadıktan sonra, Dünya beni kızdırırsa gene de bir şiddet yapamam. Tabii bu uygulama bazı durumlara bağlanmıştı. Yoksa şu kişi beni kızdırdı ver izni git şiddet uygula gel biçiminde değil. Böyle önlemler olmasaydı Allah korusun ben ya çoktan mezarda ya da hapiste olurdum hem de muhabbet. Çünkü her kızdığımda çok kötü oluyordum. Ben depresyonla mücadele ederken yeri geldi mi de yapılması gereken değişiklikleri yapıyordum. Böyle bunalımda olduğum zaman kendi yetkileri mi kısıtlıyordum. Tabii zararımda oluyordu. Mesela hak kaybına uğruyordum. Ama güvendeydim. Benim etrafımda ki insanlarda güvendeydi. Benim için bu her şeyden önemliydi. Çünkü kontrolden çıkmak istemiyordum. Diğer insanlara zarar vermek korkunç bir şey, ben bundan nefret ederim. Çünkü bu işte hiç ama hiç çıkarım, faydam yok. Yani mantık dışı. Yüzde yüz zarar. Bu yetki sınırlandırması yıllarca sürdü. Ta ki ben iyiyim artık tam yetki istiyorum. Tam özgürlük istiyorum diyene kadar. Şartlar yerine geldikten sonra, yani psikolojik sorunlar tam bittikten sonra kendimden onay aldım. Bundan öncede çoğu zaman tam yetki, tam özgürlük istiyordum ama şartlar uygun olmadığı için alamıyordum. Görüldüğü gibi her istediğimiz olmamalı. Olamadığı içinde mutlu olmalıyız. Babam, insan kendi kendini zapt etmeli diyordu. Bende öyle yapmıştım. Bu biraz zordur ama kendine, ailesine, başkasına ve saire zarar vermekten daha kolaydır. Bu konuyla ilgi yazı “düşünce yapısının robotlaştırılması” adlı yazıda da var. Kendinize veya başkasına şiddet gibi düşünceleriniz varsa bir şekilde önceden, bunları uygulanmayacak şekilde etkisizleştirin. Çünkü her an, her şey olabilir. Olmadan derhal önleminizi alın. Örneğin bu düşünceleri korkuyu kullanarak etkisiz yapabilirsiniz. Yani her şey daha kötü olur gibisinden vs. Ya da bunları öyle yapın ki zihninizde tükensinler. Tamam gerçek de çok saçma. Kendime, başkasına zarar verip de elime ne geçecek. Bunun için bana kimse teşekkür edip ödül takmaz ve saire gibi. Aksine durumum daha kötü olur. Bu örnekleri kendinizde çoğaltabilirsiniz. Yeter ki siz bunu gerçekten isteyin. Bir diğer önemli nokta, biz kendimiz bunalımdaysak bunu kabul etmeliyiz. Artı tam sağlıklı, mantıklı düşünmediğimiz için sıra dışı davranışları kendimize yasaklamamız gerekiyor. İster düşünce bazında ister uygulama bazında. Bir diğer sorunda psikolojik sorunlar yaşadığımız zaman esas kahrı, yükü ruhumuz çekiyor. Oysa ruhumuz böyle durumlar için uygun değil yapısı uymuyor. Bu yüzden çok zorlanıyor onun için, bir şey olsun da ne olursa olsun. Yeter ki şartları, gündemi değişsin. Gerisiyle ilgilenemiyor düşünemiyor. Daha doğrusu o an umurunda değil. Ne olursa olsun misali. Böyle dayanma gücünüz biterse, daha bu noktalara gelmeden ihtiyaç duyduğunuzda dışarı gidin bir şekilde sinirinizi boşaltın. Bu konuyla ilgili yazılar, Bağırmak ve Ağlamak başlıklı konuda var. Artı kendinize veya başkasına şiddet uygulamak, hiçbir derde derman olmadığı gibi. Bir sürü sorun yaratacaktır. Psikolojik sorunlar yaşayan insanlar için, şöyle bir düşünce var. İşte psikolojisi bozuk bu yüzden anlayışlı olmak gerek. Bu çok saçma ve mantık dışı bir tespittir. İşin kötüsü sanki, kanunlarda bu düşünceyi destekliyor. Sanki psikolojisi bozuksa kişi kendine veya başkasına zarar verme hakkına sahip olabilir. Eğer kişi şiddet uygularsa, bu gibi durumları sanki maruz görüyorlar. Yani bir nevi ayrıcalık. Birçok kötü niyetli insan, bu düşünceler yüzünden. Başka insanlara zarar veriyor. Başka insanlara zarar vermek esasta, kendine zarar vermektir. Ama bir noktanın altını özellikle çizmek istiyorum. Esas dünya sınavında, yani psikolojik sorunlarım var. Dolaysıyla şiddet uygulayabilirim. Hem kendime hem de başkasına diye düşünmek kolay bir yoldur. Fakat bu bir dünya sınavıdır. Anlayacağımız bu bir tuzak. Bu tuzağa, ben düşmemek için çabaladım. Sonra yüce Allah’ta bana yardım etti. Sonunda psikolojik sorunlarım hepsi bitti. Ama adım gibi eminim. Eğer psikolojim bozuk diye bir insana zarar verseydim. Yani bu açığı bir şekilde, kendime bahane veya dayanak yapsaydım. Kesinlikle ömür boyu acısını çekerdim. Hem bu dünyada. Hem de öbür dünyada. Eğer kendinizi gerçekten seviyorsanız, diğer insanları sevin. Yol ve yöntem budur. Huzura erişmek için. Bencillik, çıkarcılık ve yalan gibi etkenler. İnsanı en kötü cefaya götürecektir. Benden söylemesi. Seçim herkese zaten verilmiştir. Görüldüğü gibi yüce Allah her konuda olduğu gibi, bu konuda da cömert ve adaletli. Bu durumda Allaha dua etmekten başka, ne yapılabilir ki. İşte bu kadar çok, Allah yaratığı varlıkları seviyor.