Читать книгу Uit die beek 2018 - Barend Vos - Страница 21

Praat, Here …!

En Eli het gesê: “Hy is die Here,

laat Hom doen soos Hy wil” (v. 18).

Die boodskap wat die jong Samuel van die Here ontvang, is nie ’n maklike een om aan te hoor nie, en nóg moeiliker om te gaan oordra: Hy moet aan sy mentor gaan vertel dat dié se tyd verby is. Dat die Here se geduld met hom en sy mense opgeraak het.

Eli het dit reeds geweet. ’n Tyd gelede het die Here dit immers self aan hom gesê. Ons weet nie wat sy reaksie tóé was nie, maar nou haal hy sy skouers op en sê gelate: Die Here moet maar maak soos Hy wil.

Ja, wat anders is daar te sê of te doen as die Here self die gordyn laat val? Jy moet maar aanvaar dat dit die end van die prent is – of hoe?

Nou, millenia later, met Jesus Christus wat intussen op die wêreldtoneel verskyn en skeidsmure afgebreek en gordyne middeldeur laat skeur het, wonder slimjanne soos ons oor die verdoeming wat op die kerkman Eli en sy mense afgekom het. Vra ons allerlei strikvrae oor ’n God wat toe wel met ’n mens, nogal een van sy spesiale diensknegte, die stryd gewonne gegee het.

Ons kan seker ná Christus vrae vra as ons wil, of allerlei lawwe afleidings oor die Ou-Testamentiese gebeure maak, maar dalk sal dit ons beter pas om ’n vraag of twee te vra oor óns erns met die werk in sy kerk en koninkryk. Oor óns bereidwilligheid om te luister as Hy opdragte gee.

En oor ons, die kerkmense, se vroom gewoonte om “Here, Here” te sê – en dan na te laat om sy wil te doen.

____________________

Ek sê nou liewer nie u Naam hardop nie … Maar U moet asseblief nie met my moed opgee nie.