Читать книгу Katalekte - Breyten Breytenbach - Страница 14

jy kan nie ’n dronk man ’n pen vas laat hou

hy sal aanhou probeer om teen geskiedenis te laveer

jy kan nie ’n dronk man voordag die huis uit laat gaan

wanneer straatligte nog groen is nie

hy sal op die kaai teen die wind staan en bulk

jy kan nie ’n dronk man vra om reguit te dink nie

hy sal vir jou vertel van knaagdiere in Siberië

jy kan nie ’n dronk man in die dorp laat loop

waar vrouens lang oë soos slange het nie

hy sal struikel oor sy voete en sy woorde

en agter die lourierbos in die park

met ’n rilling al langs sy rug af gaan pis

jy kan mos nie ’n dronk man vra wat is ’n gedig nie

hy sal by die venster gesigte trek vir verbygangers

en vir jou sê hy soek ’n rymwoord vir knak

jy kan nie ’n dronk man glo

as hy sê hy het gevlieg nie

al is hy vol knoppe en kneusplekke

en al wapper daar ook ’n vuil onderbroek

aan die vlagpaal bo die stadsaal

jy kan nie vir ’n dronk man vra waar is God nie

hy sal vir jou sê sy onderbroek is gesteel

jy kan nie ’n dronk man op die dak laat werk nie

hy sal vir jou sê hy weet alles van die katafoniek

terwyl hy kaalgat die mees afgunstige geheime

by die skoorsteen af luister en fluister

jy kan hom nie uitvra oor die liefde nie

want as dronk vryer sal hy steier

en vir jou sy hart aanbied soos ’n kardoes vrot tamaties

terwyl sy mond nog rooi is

jy kan nie dat ’n dronk man jou vertel

van sy dooie vriende nie

hy het ’n langlem-mes in sy sak

jy kan nie by ’n dronk man wil weet

wat hy dink van die dood nie

hy proes te veel wanneer hy die brood probeer eet

jy kan nie vir ’n dronk man laat huil op papier

dit word ’n vlieëstrontery tussen trane en snot

en ou vlekke wyn

hier