Читать книгу Katalekte - Breyten Breytenbach - Страница 21

die 14de Oktober, dit was ’n gedagte,

om wes teen die draai van die aarde

te vlieg, hierdie land, hierdie planeet,

hierdie lewe benede, bewerkte landerye,

en dan rivierlope, spatsels water

wat mere mag wees so blou

soos spieëls die ewigheid weerkaats,

kaal granietspitse, woestyne van vergetelheid,

strepe, bakens, patrone, klossies

mensgeboude nedersettings, en skeure

in die kors van die nag, dit was ’n gedagte,

die lewe my lewe ’n legkaart waarvan

nog slegs die sluitstuk van herkenning makeer,

dat dit ’n gedagte is wat nooit

bedoel was om tot begrip te prent

op hoë berge vergeet soos sneeu in die somer,

dat dit ’n gedagte is ewig vlugtig

op vlug na iewers waar dit altyd dag is

op hoë berge vergeet soos sneeu in die somer

hierdie 14de Oktober.