Читать книгу Versamelde poësie - D.J. Opperman - Страница 73

Die fluitjie blaas, ek word deur swart omring

en ná vuishoue van verset

as my polse in blink boeie wring

noem een nog die gereg en wet!

Heftig wou ek my onskuld eers omskryf

maar die vervolger het toe koel

’n vlekkie van sy toga afgevryf

en ek reeds skuldiger gevoel;

nog meer toe ek die ander sake hoor

en die omstandighede ook oorweeg,

my hart het van geboorte af gemoor

en elke misdaad saam gepleeg.

“Ek vra die hof nie wat die aanklag is

met dag en datum van misdade;

ek wag net op die vonnis

en . . . genade.”