Читать книгу Pikëll Paj - George Saoulidis - Страница 14

PJESA E NËNTË

Pasi u kthye në dyqanin e tij, Hektorin e kaploi një mendim shqetësues. Lexoi tekstin e fundit që kishte dërguar Diego dhe ia lexoi me zë të lartë Armadilos.

“Ke ndonjë ide? Fare?”

Vuri poshtë veglat e punës dhe shkoi aty përpara. Qëndroi në vendin ku Diego kishte qëndruar herën e kaluar kur ishin takuar. Atë herë kur ai i kishte kthyer shpinën. Pa rreth e rrotull.

Bufeja në të djathtë, afër me daljen.

E hapi.

Fleshi ishte aty. I pastër. I çmuar.

Ai bastardi tinëzar. I kishte kthyer shpinën, sa, pesë sekonda? Dhjetë, e shumta?

Hektori e kapi fort dhe pastaj shkoi të takonte zejtarin tjetër që e njihte.