Читать книгу Ingrid Jonker Versamelde Werke - Ingrid Jonker - Страница 36

Ek lê onder die kors van die nag singend,

opgekrul in die riool, singend,

en my nageslag lê in die water.

Ek speel ek is kind:

appelliefies, appelliefies en heide,

koekmakrankas, anys,

en die paddavis gly

in die slym in die stroom,

in my liggaam

my skuimwit gestalte;

maar riool o riool

my nageslag lê in die water.

Nóg singend vliesrooi ons bloedlied,

ek en my gister,

my gister hang onder my hart,

my kalkoentjie, my wiegende wêreld,

en my hart wat sing soos ’n besie

my besie-hart sing soos ’n besie;

maar riool o riool,

my nageslag lê in die water.

Ek speel ek is bly:

kyk wáár spat die vuurvlieg!

die maanskyf, ’n nat snoet wat beef –

maar met die môre, die hinkende vroedvrou

koulik en grys op die skuiwende heuwels

stoot ek jou uit deur die kors in die daglig,

o treurende uil, groot uil van die daglig,

los van my skoot maar besmeer

met my trane besmeer

en besmet met verdriet.

Riool o riool,

ek lê bewend singend,

hoe anders as bewend

met my nageslag onder jou water . . .?

1957