Читать книгу Ingrid Jonker Versamelde Werke - Ingrid Jonker - Страница 21

Toe ek my pap gaan eet was almal daar

en het my stroef-venynig aangestaar

Minder as reg! Hul moes die deeg

self knie en boonop handgee met die kreef

terwyl die oudste heerlik lê en slaap

selfs by die papbord nog sit droom en gaap

“Maar se’ jy afdek!” Buite die ruite dwaal

die stad se honger kinders koud en kaal.

“As jy vandag jou blomme gaan verkoop

kyk hoe jy jou gedra en hoe jy loop.

Hul kan armoede aan jou hande voel

Maar jy’s ordentlik . . . weet wat ek bedoel?”

Ek sal my blomme neem en deur die agterstraat

die kortpad vat – dit is al laat.

Troostelose agterstraat wat om my slaan

waarlangs my susters en my broers laggend gaan.

Hoe roer die koel kalkoentjies tog vanmôre weer

in my ’n geesdrif, onuitspreeklik teer.

“Mooi kalkoentjies!” Blou oë van ’n stadsheer

Blou oë . . . blou . . . “Wil u ’n bossie koop, meneer?”

In ander dae was sy glimlag vir my saans

soos ’n skoon huisie met ’n tuin daarlangs.

’n Bossie kalkoentjies! En ek van die krot

by die opwas en afdroog sal lag soos ’n god

by die blommepluk saans, die aflos, die ete

was hy in my hart die volmaaktheid, die wete

van skoonheid, meneer met die oë van gister,

meneer met die glimlag wat digter en digter

my toevou en grens tot geen andere meer

kan bestaan in die son-dag waarin ek verkeer

“Maar se’ jy afdek?” “Nee, ek is ’n dame . . . Sagter

Aia . . . Hier laat ek die agterstraat agter.”

Meneer met ontwaakte blou oë wat staar

het jy die nooi met die rooi hoed gewaar?

Dit is ek . . . deftig en viets

wat die dames en here met my bruin oë piets.

Jy hou van die nooi met die windmaker-gees

wat die krag van jou manlikheid uittart en lees

Jy hou van die nooi met die “lewensuitkyk”

jy hou van die “siel” wat jou “siel” sal verryk . . .

Eerste groet, eerste kus, eerste skande

Verraad van jou hart en jou dierbare hande

En met die verraad van die heilige skoot

vloei my lewe terug in die roet van die dood.