Читать книгу Ingrid Jonker Versamelde Werke - Ingrid Jonker - Страница 16

Jy daal deur dakke, skoorstene en krotte

en skrik my skielik op uit teruggetrokke

drome, uit die vergeefse en geheime klug

Jy ruk my tot jou dooie liggaam terug.

Ek kon in die vertedering versink

eerdat jy my berekenend vermink

want vroom sing jy vir my ’n sagte lied

maar in jou hande hou jy my verdriet.

Jy is die skaduwee, die nag wat dros

Jy is die spook, jy is die tokkelos!