Читать книгу Ingrid Jonker: Versamelde gedigte - Ingrid Jonker - Страница 14

As jy slaap en die verdriete

en selfs ons bitter liefde agterlaat,

is jy maar weer ’n argelose kind

met drome wind’rig oor jou mooi gelaat.

Ag, as die teer nag in jou arms lê,

en sterlig oor jou bors en hare skyn,

is jy maar weer ’n seuntjie weggedwaal

van huis en ouers en hul soete samesyn.

Ag, in jou slaap wil ek jou neem

en aan my bors hou tot die môre wyd

oor al die heuwels breek – wil ek jou neem

en terugbring van jou eensaamheid.

Naweekpos, Mei 1955