Читать книгу Ingrid Jonker: Versamelde gedigte - Ingrid Jonker - Страница 16

Roep die rooidag môrekoffie

en ek roep: gee lig, o God!

Pleit hul in die agt-uur biduur:

Laat u Naam geheilig word,

blaf ek teen hul woorde eensaam,

Laat hul eers my trane stort.

Lag hul oor die oggendure

Bring die tee, resepteboek!

Sit ek afgeskei en duister:

Laat hul dors soos myne soek

van die kerke tot hotelle

in die straat om elke hoek.

Loop hul hand aan hand en smalend

Ons-is-aan-mekaar-verbind –

Ek en jy of ek en almal

kan dan nooit voltooiing vind,

en die waan van warm nagte

lê ontnugter op die wind.

Roep ek koffie, praat oor godheid

deel resepte oral uit,

sit ek selfs my hand in joue

staan ek voor ’n koue ruit

met my duister en my honger

altyd van jul afgesluit.

Die Huisgenoot, 17 Desember 1956