Читать книгу Doping w sporcie - Группа авторов - Страница 52

W zależności od czasu działania β₂-mimetyki można podzielić na trzy grupy:

■ o krótkim czasie działania (ang. short-acting β2-agonists – SABAs);

■ o długim czasie działania (ang. long-acting β2-agonists – LABAs);

■ o bardzo długim czasie działania (ang. ultra-longacting β2-agonists – ultra-LABAs).

β2-mimetyki o krótkim czasie działania (np. salbutamol, rymiterol, reproterol, izoetaryna, heksoprenalina, fenoterol, terbutalina, klenbuterol) po podaniu wziewnym wywierają prawie natychmiastowy efekt bronchodylatacyjny, pojawiający się po kilku minutach od ich zastosowania, który utrzymuje się do 4–6 godzin. Stosowane są one w celu objawowego leczenia skurczu oskrzeli.

β2-mimetyki o długim czasie działania (np. salmeterol, formoterol, bambuterol, prokaterol, tulobuterol) wywierają ok. 12-godzinny efekt bronchodylatacyjny. Stosowane są w leczeniu podtrzymującym chorych z dychawicą oskrzelową i przewlekłą obturacyjną chorobą płuc.

Przedstawicielem β2-mimetyków o bardzo długim czasie działania jest indakaterol. Został zarejestrowany przez Europejską Agencję Leków (European Medicines Agency) w 2009 r., a przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration) dwa lata później, do leczenia podtrzymującego pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Indakaterol po podaniu wziewnym ma szybki początek działania (po ok. 5 minutach) i efektywny okres półtrwania wynoszący 40–52 godziny.