Читать книгу МАНГУ АФСОНА - - Страница 13

Келди қай бир худонинг қаҳри,

Халқ қашшоқдир. Очлик авжида.

Филлар забун. Йўқ илон заҳри,

Шукуҳ йўқдир Ганга мавжида.

Донишмандга югурди подшоҳ,

Мадад сўраб элнинг корига.

Кириб борди тортганича оҳ,

Ҳимолайнинг олис ғорига.

Донишманд дер кериб қошини,

Вазир боши кесилсин. Тағин

Ерга кўминг вазир бошини,

Ичга солиб хурмо данагин.

Дарахт кўклар – япроқлари хат,

Озиқланар бутун жони бор.

Қайтаради ўша кун, албат,

Еганларин ўшал ҳийлакор.

Бечора шоҳ қолди ўйланиб,

Чин бўлмаса не бўлар сўзи?!

Саволларни оларди таниб,

Донишманднинг чақнаган кўзи.

Донишманд дер: “Учратдинг кимни?..

Илло, сўзим бермаса фойда,

Кесиб кўминг менинг бошимни,

Вазир боши кўмилган жойга”.

Донишмандлар сирли очунда,

Хоҳ ғордадир, осмондадир хоҳ…

Ой кўринмас қоп-қора тунда,

Барчасини бажарди подшоҳ.

Донишмандлар олдида, нетонг,

Дунё ожиз. Ожиз тожу тахт.

Илоҳалар юборганда тонг,

Водариғо, кўклади дарахт!

Ва ёмғирлар юмшатди тагин.

Меваларин тинимсиз тўшар.

Эслатади калла суягин,

Ва мағизи мияга ўхшар.

Гўзал дарахт тарқаб кетди тез,

Халқи тўқдир. Маймунлар шодон.

Мен экдим деб ейди тинимсиз,

Ҳали-ҳануз подшоҳчи, нодон!

Ўттиз ёшга ёшарди подшоҳ,

Аёлининг сочи қорайди.

Югуради етмиш ёшда гоҳ,

Ҳарамига тезроқ борай деб.

Мана, дарахт кўклаб турибди.

Оёқ-яланг кечиб қорларда

Халқни ўйлаб яшаб юрибди,

Донишмандлар ҳануз ғорларда.

Донишмандлар ўтар яланғоч.

Норжил ичиб қорни тўйгайдир.

Ҳиндлар эса қолганида оч,

Вазирларин эслаб қўйгайдир.