Читать книгу МАНГУ АФСОНА - - Страница 7

Ўнлаб қанғаларда тортиб келдилар,

Баҳайбат бир китнинг калла суягин.

Сунний муслимлари чопиб елдилар,

Мачит бўлар энди. У бўлади ин.

Баҳайбат тепалик. Улкан қоядир.

Тангри кўрсатгандир қудратин, кучин.

Саҳрода иссиқдан асрар соядир,

Кўзлари эшикдир одамлар учун.

Балиқ уруғланган баҳор палласи –

(Бошлар кесилса-да ва оқса-да қон,

Мачит бўлолмайди одам калласи…)

“Калла” – мачит дея қилдилар эълон.

У кўздан киради, бу кўздан чиқар,

Намоз ўқийдилар ичига кириб.

Имом ҳам, кучук ҳам бошини тиқар,

Таҳорат олади пойчасин тириб.

Кеча-кундуз қилган ибодатлари,

Нарига ўтмайди кит манглайидан.

Кўргил, гумроҳ банда. Тангри хатларин

Кўтариб турибди кит танглайида!

Кўзидан ўтганлар додимни эшит,

Китнинг суягида мунглиғ ноладир.

Бир кун майдалашар одамдек шу кит,

Кўзига одамлар сиғмай қоладир.