Читать книгу МАНГУ АФСОНА - - Страница 22

Гуллар босишади остонангга лаб,

Остонангни ҳатлаб тугаган йўлим.

Пойимга тиз чўкма. Йиғлама қақшаб…

Баъзида шаън каби шарафдир ўлим!..

Кўргил. Отганида тонг, тушганида кеч –

Босган қадамларинг нигоҳимда – фан…

Мен безор бўлмадим юрагимдан ҳеч,

Фақат безор бўлдим сенсиз яшашдан…

Юрагим қадаҳдир. Тошади соғир,

Ҳаётим барбоддир. Умрим бетартиб.

Феруза! Билмайсан, яшамоқ оғир,

Шеър тўла дафтарнинг чангини артиб.

Кўнглимга очдирман. Ўзимга тўқман.

Хазонларни ўпиб яшайди тупроқ,

Ойнадан қарайсан… Мен эса йўқман –

Эртароқ узилар, эркароқ япроқ…

Йўқотиб бўлгандир дунё рангини,

Афсус, отанг билмас буни ҳеч қачон…

Яшамоқ оғирдир – титраб туриб жон,

Ҳар кун ойналарни артсанг чангини…