Читать книгу МАНГУ АФСОНА - - Страница 27

Юрак подшо бўлдинг, кўзларим тинди,

Султонлар қул бўлган суягин йиғмас.

Фарёдлар тўкилди, қиличим синди,

Нетай, бир кишварга икки шоҳ сиғмас.

Уриб турдинг, ёлғиз қасиринг бўлдим,

Ўлсанг мозор бўлгум сенга тутилиб.

Қатлда ўзганинг асири бўлдинг,

Бироқ кетолмадинг мендан қутилиб.

Қайга кетай, бошла, илкингда ҳар иш,

Сира шафқат қилма тўккан жоламга.

Бир гиламда ётар ўнталаб дарвиш,

Лек бир шоир сиғмас бутун оламга.