Читать книгу МАНГУ АФСОНА - - Страница 35

Маним сийратимга беролмайсиз тоб,

Тўлқинлар шаштида ўзимни туйдим.

Тошбақа косасин қилдиму ниқоб

Ва тос суягини бурнимга қўйдим.

Мана, чўкиб кетдим денгиз қаърига,

Бўйнимда хуржундир. Қўлимда ханжар.

Ёлғиз гувоҳ бўлдим ўзим барига,

Энди эшитмайман солаверинг жар.

Қанча садаф топдим қумлар пашалаб,

Садафларни йиғиб хуржунга солдим.

Маржон қояларга босиб юрдим лаб,

Қанча замон ўтди. Димиқиб қолдим.

Нафасим қайтмакда. Арқонни тортинг.

О, озод ҳаволар қайда оввора?

Елкангизга ҳорғин жуссамни ортинг,

Ўпкамни тўлдирай тўйиб бир бора.

Ниҳоят қутулдим. Қумлар чўғида

Товоним куймакда. Янги тонг отди.

Садафни синдирдим эркнинг туғида,

Бир шаффоф суюқлик ҳавода қотди.

Не сирдир? Ҳавода тошга айланар,

Қумлар эриганда қуёш тафтида.

Кўзлари жонимда – ёвлар шайланар,

Бир ҳовуч дунёдир турган кафтимда.

Ҳажр диёрида ўтди шунча йил,

Магарким, айланмас кўз ёшим тошга,

Тафтимдан синмаса садафлар чил-чил,

Чорламанг. Аршимдан тушмайман бошқа!