Читать книгу МАНГУ АФСОНА - - Страница 31

Жоним, кутдим, етти йил кутдим,

Қора атаб ёруғ дунёни.

Алам ютдим, етти йил ютдим,

Оқ деб билдим қора зиёни.

Эшигингни итдек қўридим,

Исларимга тўлди подездлар.

Дарё эдим, чўлдек қуридим,

Изларингни етти йил излаб.

Кунлар аччиқ, кечалар бедор,

Деразангга кўзларим чўкди.

Мен истадим етти йил дийдор,

Ҳижрон мени етти йил тўкди.

Ҳажр бўлдим фалакка доир,

Мен висолни куйлаган Шоир…