Читать книгу Ота макон - - Страница 14

Сенга осон,

кўнглинг бузилиб кетса,

кўкрагинг тўлиб кетса,

йиғлаб оласан.

Ҳеч нарсага ақли етмай,

айланиб гирдингдан кетмай,

гина, кудуратни ҳис этмай,

сочингними силаб,

бардошларми тилаб

қўшилиб йиғлайди

қизалоғинг ҳам.

Сен кимнидир қарғаб,

кимнидир алқаб,

кимнингдир

гўрига ғишт қалаб

бемалол, бехижолат

йиғлашинг мумкин…

Мен-чи…

мен бўғзимни

қонатиб бўлса-да,

(Отам ўлса…

онам ўлса-да…)

барча дардларимни,

аламларимни

ичимга ютишим лозим,

ёлғизим.

Сенга осон…