Читать книгу Ота макон - - Страница 5

Гулим,

Бугун сизни туш кўрдим,

Сал фаромуш,

Сал хомуш кўрдим.

Қошингизда тўртта полапон,

Бошингизда сақоқуш кўрдим.

– Бахт қушими? – дедим.

Кулдингиз.

Сувга бир тош тушгандай эди.

Чайқалгандай бўлди ул денгиз,

Кўзларингиз нимадир деди.

– Тушунмадим.

Бир синиқ кулгу

Лабингизда куртак боғлади.

Менинг кузим,

Баҳорим шул-ку,

Шовуллади кўнгил боғлари.

(Дарахтлар “оҳ” тортиб юборди,

Дув тўкилди хотиралар, оҳ…

Ҳар япроқ – бир юракнинг дарди,

Ҳар дил шундан сувлар ичар гоҳ).

Севгимизнинг ёлғиз гувоҳи –

Тераклар жим шовуллайверди.

Хаёлингиз кетди улоқиб,

Яноғингиз ловуллайверди.

(Сувга боқиб,

Эсингиздами,

Туш айтардик биз шоша-пиша…

Бугун бошда дунёнинг ғами

Ва оила отлиғ андиша).

Йил санайди қайдадир какку,

Биз турибмиз лол-у паришон.

Орамиздан оқиб шунча сув,

Дийдорлашди висол ва ҳижрон.

Поёнига етмади ул туш,

Туравердик бағримиз ёқиб…

Ул тераклар кесилмаганмиш,

Кетмаганмиш ул сувлар оқиб.