Читать книгу Sürgün - - Страница 12

Hər gedən dünyadan əliboş gedir,

mənim nəyim oldu, nəyim olmadı?

Qoy belə qan düşsün öz aramıza,

sən denən oldu, mən deyim, olmadı.

Susuz ağac kimi yandım, qurudum,

ağrımı gözümün yaşıyla yudum,

məni ağlamağa kamanım, udum,

məni oxşamağa neyim olmadı.

Yediyim ağudur, içdiyim zəhər,

gəzdim diyar-diyar, şəhərbəşəhər,

harda yatdım, harda açıldı səhər,

xaraba qalmışda öyüm olmadı.

Yoxmuş etibarı varın, dövlətin,

həm də hürr yaşamaq çətindir, çətin,

başına daş düşdü haqq-ədalətin,

qaldırıb atmağa heyim olmadı.

Qocaldı arzular göz bəbəyimdə,

gül bitdi, göyərdi daş bələyimdən,

hey qanad bağladım quş lələyindən,

neyləyim, uçmağa göyüm olmadı…