Читать книгу Sürgün - - Страница 18

Bəsdir!

Soruşmayın kiməm, hardanam,

yurdu işğal olan məmləkətdənəm,

qəbirdə od tutub yanmada anam,

yaylığı şal olan məmləkətdənəm.

Sonunda işıq var qara zülmətin,

daşları ağırdır zülmün, zillətin,

bir məglub, bir yazıq, bir ac millətin,

ağzı çuval olan məmləkətdənəm.

Aldanıb köz olduq, alışdıq tək-tək,

ağılsız başa da qan vurdu ürək,

qəhrəman sayıldı Koroğlu, Babək,

mən Rüstəm-Zal olan məmləkətdənəm.

Nədən yer adamı göylərə asi,

nədir ruhumuzun nədir qidası,

gözlərə soxulmuş dimdik nidası,

dönüb sual olan məmləkətdənəm.

Şəfalı nə varsa söz qabığında,

gərək gizlənməsin sevgilər qında,

mötəbər şairin it qabağında,

yeməyi yal olan məmləkətdənəm.

Köçərgi quşların vətəni qürbət,

dünyadı, gələni-gedəni… qürbət,

ruhu didərgin və bədəni qürbət,

dərdi misal olan məmləkətdənəm.

Bu yurdun qurdu var içindənyeyən,

bəla misra-misra, dərd ləyən-ləyən,

xiyarı yetişən, alması dəyən,

alimi kal olan məmləkətdənəm.

Sularda qərq olan üsyankar Səhənd,

gəzdi şəhər-şəhər,

dolandı kənd-kənd,

zülüm gecə-gündüz göylərə bülənd,

sevgi misqal olan məmləkətdənəm.

Bir süfrə başında bəy ilə nökər,

qəmindən mey tutub, şərablar çəkər,

nağılları yüyrək, söhbəti şəkər,

dilləri bal olan məmləkətdənəm.

Bircə gün sağ qalmaq – qənimət, kisib,

başımız üstünü zülmkar kəsib,

məmuru qansoran, əsgəri kasıb,

xalqı hambal olan məmləkətdənəm.

Ey haqlar dünyası, gözlərini yum,

nə sevgi sərgilə, nə məhəbbət um,

heyvanı dilbilməz, insanı məzlum,

allahı lal olan məmləkətdənəm.