Читать книгу Sürgün - - Страница 8

Mən insanam, uzun yolam, örkənəm,

fərq eləməz qoca türkəm, türkmənəm,

dünya dəvə, belindəki yük mənəm,

bir gün, bir gün atar gedər, gedər hey!

Gözlər dolar bir qüssədən, qəhərdən,

daha gülün ətri gəlməz səhərdən,

qaranlığa bürünmüş bir şəhərdən,

işıqlı bir qatar gedər, gedər hey!

Gələn ağlar, gedən ürkər, tələsər,

bel bükülər, diş tökülər, əl əsər,

bir gün gələr üstümüzdən yel əsər,

ay doğar, gün batar gedər, gedər hey!

Həm qəribəm, həm dünyaya yad kimi,

ayır, teylə, dərdlərinə qat kimi,

çapar kimsə bu dünyanı at kimi,

yalmanına yatar gedər, gedər hey!..

Nə vaxtacan qəm köynəyim, qüssə-kədər tacım olsun,

nə vaxtacan bu aləmdə ağlayıb, ah-zar eyləyim?

Öz varlığım bir ilğımdır qaranlıqlar ağuşunda,

hanı məndə qüdrət, necə, nəyi yoxdan var eyləyim?

Nəğmə desin yurd yerimdə öz bağımın bülbülləri,

yeddi yerdən çəpər çəkib, dörd yerdən hasar eyləyim.

Öyrənmişəm dillərini gülün, quşun, kəpənəyin,

sən torpağı Vətən eylə, mən onu gülzar eyləyim!