Читать книгу Сайланма әсәрләр - Муса Джалиль - Страница 30

Төндә генә җылы яңгыр явып киткән,

Кышның соңгы суыкларын алып киткән,

Җир өстенә яз ямь-яшел келәм япкан,

Гөлчәчәкләр зәңгәр, кызыл чәчәк аткан.

Куе яшел яфрак ярган ак каен да,

Кибеп, сулып утырмыйм дип май аенда.

Без дә чыктык йөгрә-йөгрә яланаяк,

Һәм кояшка кызынырга сузыл да ят!