Читать книгу Boomkastele - Schalk Schoombie - Страница 6

Die navorser blaai stadig deur sy koerant. Vandat hy afgetree het: ’n oggendritueel saam met sy tweede espressobekertjie filterkoffie (te veel koffie gee hom gal). Met geoefende oog spoedlees hy opskrifte en onderskrifte, eerste en laaste paragrawe, hier en daar ’n greep, feit, uitlating of brokkie statistiek om ’n taamlik volledige beeld van belangrike stories saam te flans. Dis ’n gekonsentreerde, onderbewustelike dog luilekker siftingsproses wat sy brein daagliks uitdaag, oefen, wakker skok. Laslappienuus. Hy weet nie waarvoor hy soek nie, dis lukraak, amper ’n speletjie, maar hy weet wanneer hy dit vind.

Dis ironies, dink hy. Dikwels is die onbelangrike nuus wat oor twee dae vergete gaan wees prominent op die voorblad uitgestal, terwyl die nuus wat die wêreld vir altyd verander as simpel stoppertjie iewers op bladsy 8 weggesteek word. Neem byvoorbeeld dié storie met die onbeduidende, onidiomatiese opskriffie:

Einstein se E=mc2 is dalk nie meer waar

Genève. – Een van die fundamentele beginsels van fisika, dat niks vinniger as die spoed van lig kan beweeg nie, is waarskynlik verpletter deur ’n subatomiese partikel.

Wetenskaplikes in die wêreld se grootste fisika-laboratorium in Switserland het gister bekend gemaak hulle het neutrino’s gemeet wat wel vinniger as lig beweeg.

Albert Einstein se bekende spesiale teorie van relatiwiteit, E=mc2, verkondig sedert 1905 dit is onmoontlik.

“Die meeste mense meen dit kan nie reg wees nie,” het mnr. James Gillies, woordvoerder van die Europese Organisasie vir Kernnavorsing (Cern) gesê.

Hul lesings het selfs die navorsers verstom en hulle het ’n beroep op ander wetenskaplikes gedoen om dit onafhanklik te bevestig voordat hulle aanspraak maak op ’n nuwe ontdekking.

“Hulle het die breër wetenskapgemeenskap genooi om hul bevindings van nader te bekyk en hoop iemand anders, elders ter wêreld, sal hul lesings kan dupliseer.”

Wetenskaplikes van Fermilab in Chicago, tradisioneel Cern se grootste mededinger, het gesê hulle gaan dadelik aan die werk spring.

Die span in Chicago het in 2007 soortgelyke resultate gekry, maar daar was te veel beweegruimte in hul berekenings om hul bevindings bo alle twyfel te stel. – AP

Die navorser lees die berig drie keer met aandag. Hy memoriseer dit. Só eenvoudig. ’n Onomkeerbaarheid omgekeer in agt kort paragrawe. Wat in wetenskaplike kringe vir sowat ’n eeu as evangeliese waarheid gehuldig is, word nou grondig bevraagteken. Vir wie is dit ’n oorwinning? Gaan alles verkrummel wat op Einstein se werk gebou was? Al die elegante teorieë tot by kwantumfisika, gaan dit nou alles skouspelagtig in duie stort? Of deur verskuiwings, skommelings en slim herberekenings geskik word om alles weer netjies te laat klop?

Hy sug, sit sy bekertjie op die oop koerant neer.

Tyd om die vullis uit te neem. Hy haal die swartsak uit die kombuisdrom en knoop dit stewig.

Iewers begin ’n weed eater soos ’n muskiet op steroïede sing.

Die navorser frons. Dis nog nie eens seweuur in die oggend nie.