Читать книгу Mən sadə yolçuyam - Vahid Çəmənli - Страница 22

Ziyəddin İsgəndərov

Bu sözləri yazıya köçürmək yox, sənin yubileyinə, doğum gününə həsr olunmuş tədbirdə deməli idim. Qismət olmadı…

Amma, mən müasir texnikanın köməyi ilə öz sözümü onsuz da çatdıracam.

Keçən ilin oktyabr ayında Çəmənlidə olarkən, ilk dəfə dostum Nizami ilə Çəmənli şəhidləri haqqında xatırə kitabı yazmağı qərara aldıq. Bu məqsədlə şəhid ailələrinə bir – bir baş çəkdik. Açığını deyim ki, material çox azdır. Elə şəhidlərimiz var idi ki, onların foto – şəkilləri belə qalmamışdı. Hər şey pərakəndə, hər şey yarımçıq, hər şey başdansovdu…

Ağdam şəhidlərinin bəziləri hqqında ilk samballı kitabı Qara müəllim (Qara Bəndalı oğlu Hüseynov uzun müddət Çəmənli kənd orta məktəbin direktoru olub-müəllif) yazıb. Kitab məlumat xarakterlidir. 2000 nüsxə ilə buraxılıb. Hamının bu kitab haqqında məlumatı olsa da, əllərdə çox azdır. Bu kitab qarşımdadır. Kitabın 186 – 187 – ci səhifələri Ziyəddinə həsr olunub.

İki tarıx gözlərimin önündə böyüyür, kitabın bütün səhifəsini tutur:

1969—1992

Cəmi 23 il həyatda yaşayıb Ziyəddin. Amma bu iyirmi üç ilin səlnaməsi uzun bir həyat yoluna sığışar.

1969 – cu ildə mən hələ kənddə idim. Sinif rəhbərimiz Ziyəddinin əmisi Şəmsəddin müəllim idi. Şəmsəddin müəllim bizə şagird kimi baxmazdı. Öz övladları qədər sevərdi. Biz də ona müəllim kimi yox, bir dost kimi, böyük qardaş kimi dəyər verər, çox sevərdik. İlk dəfə qardaşı Savalanın bir oğlu olduğunu, adını Ziyəddin qoyduqlarını Şəmsəddin müəllimdən eşitdim. 13—14 yaşlı yeniyetmə idik. Əlbəttə, bu xoş xəbərin mahiyyətini anlamadıq, sadəcə müəllimimizin üzünün necə xoş bir təbəssüqmə qərq olduöğunu seyr etdik. O zaman mənim heç ağlıma da gəlməzdi ki, bundan əlli il sonra Ziyəddin haqqında, – həyatda bir dəfə də olsun üzünü görmədiyim, necə böyüyüb boya – başa çatdığının şahidi olmadığım bir insan haqqında xatirə yazacam.

Qara müəllimin xəsisliklə yazdığı sətirləri oxuyuram:

«Daxili İşlər nazirliyi orqanlarında işləmək, xalqın asayişinin keşiyində durmaq arzusunda idi» – (sitatın sonu). Hesablayıram…Neçənci ildə məktəbə gedib? Hardasa 1976 – ci il edir. Bəs nə zaman məktəbi bitirib? 1976 – cı ilin üstünə 10 il əlavə edirəm. Alınır 1986 – cı il…1986 – cı ildə hərbi xidmətə gedib. Üstünə iki il də gəlsək 1988 – ci ilə gəlib çıxırıq. Bu hesablamanı mən niyə aparıram? Ziyəddinim asayişin keşiyində durmaq istəyi nədən yarandı? 1988 – ci il xalqımızın müsibətlərinin başlandığı dövr idi. Hər şey 1988 – ci ildə başladı. Gənc Ziyəddin hiss edirdi ki, qarşıda xalqımızı böyük fəlakətlər gözləyir. Ona görə də onun qəlbində ön sırada olmaq, öz xalqını, öz millətini qorumaq istəyi vardı. Bu istək də onu Ağdam Daxili İşlər şöbəsi nəzdindəki post – patrul batalyonuna gətirib çıxardı. O illər Ağdam DİŞ böyük bir təxribatla üz – üzə qaldı. Həmvətənlərim onların torpağına göz tikən quldur dəstələri ilə döyüşlərə qalxdılar. Mərkəzdə baş verən hadisələr həmin anda Qarabağ bölgəsinə təsir edir, vəziyyəti daha da ağırlaşdırırdı. Düşmən get – gedə quduzlaşır, iri təxribatlara əl ataraq, xalqımızı qorxutmaq istəyirdi. Lakin Ziyəddin kimi igid oğlanlarımız bu təxribatın qarşısını ustalıqla alır, erməniləri öz həddini aşmağa imkan vermirdi. Amma nə fayda… qüvvələr qeyri – bərabər idi.