Читать книгу Peryferal - William Gibson - Страница 17

Pomysł traktowania przeszłości w alternatywnych kontinuach jako swego rodzaju „trzeciego świata” wywodzi się w prostej linii z „Mozart in Mirrorshades” (1985) Bruce’a Sterlinga i Lewisa Shinera, choć tam podróże odbywają się fizycznie, a eksploatowane są bogactwa naturalne. Przefiltrowany przez gry symulacyjne, teleobecność i drony nabrał kształtu, i to o nim wspomniałem Jamesowi Gleickowi podczas naszego pierwszego spotkania. To wówczas zaczęła się przygoda z czymś, czymkolwiek to było, co w końcu stało się tą książką. Nieco później James Gleick zwrócił moją uwagę na cytat z Wellsa.

Opis Cheapside i Newgate wiele zawdzięcza „Mr. Briggs’ Hat” (2011) Kate Colquhoun, wspaniale żywemu opisowi pierwszego brytyjskiego morderstwa kolejowego.

Wiele elementów pejzażu Londynu z czasów Wilfa wywodzi się z wywiadu Etienne Gilfillan z Johnem Foxxem, opublikowanego w „Fortean Times” z marca 2011 roku.

W swym ogrodzie w Hampstead Nick Harkaway wtajemniczył mnie w niesamowite, szerzej nieznane mechanizmy działania gildii londyńskiego City. Zrobiłem, co w mojej mocy, by nie wścibiać nosa w to wszystko, co było w jego opowieściach samą szczerą prawdą.

„Miasteczko Dziura w Dupie” („Buttholeville”) to tytułowa piosenka ze słowami (oraz, zakładam, tytułem) Pattersona Hooda.

Im dłużej piszę powieści, tym bardziej doceniam czytelników testowych. Ta miała ich wielu, nie licząc oczywiście mojej żony Deborah i córki Claire. Paul McAuley i Jack Womack polikwidowali niezliczone powtórzenia na pierwszych mniej więcej stu stronach. Ned Bauman i Chris Nakashima-Brown brnęli przez zimne odczyty książki w jej połowie, doświadczenie zawsze cenne, ale i zawsze ryzykowne. James Gleick i Michael St. John Smith robili to samo pod koniec. Sean Crawford, Louis Lapprend i tajemniczy V. Harnell stworzyli coś w rodzaju tag teamu. Meredith Yayanos uważnie przyglądała się poczynaniom inspektor Lowbeer od samego początku do samego końca – wrażliwy, wybitnie inteligentny kopalniany kanarek ostrzegający przed niebezpieczeństwami, z których istnienia nawet nie zdawałem sobie sprawy. Sophia Al-Maria przeczytała pierwszą wersję całości i bardzo pomogła mi z Hamedem w terminach „Gulf Futurism” (Futuryzmu Zatoki).

Martin Simmons zasugerował użycie opakowanych dachówek do budowy improwizowanej twierdzy.

Mr. Robert Graham hojnie zadbał o wszystko, co potrzebne do pisania.

Mój agent i redaktor byli cudowni, jak zawsze.

Dziękuję Wam wszystkim.

William Gibson

Vancouver, 23 lipca 2014 roku.