Читать книгу Әманәт = Завещание - Алсу Шанова - Страница 11

Әллә таныш, әллә таныш түгел,

Күргән саен, сүзсез елмая.

Күзләрендә моңсу караш

Чагылып кала көлгән уңайга…

Хисләреңне әллә яшерәсең

Син моңсулык иңгән күзеңә?

Ләкин нигә сүзсез кагыласың

Күз яшьләре тамган йөземә?!

Таныш абый… Әллә таныш түгел…

Ул яулады минем йөрәкне.

Яшьтәшләрем көлә, аңламыйча

Миңа бары тик ул кирәкне…

Күзләр күздә күптән, куллар кулда…

Йөрәкләрнең чыңы сизелә…

Бала диеп көлмә, мин зур инде,

Син канатлар куйдың иңемә…

Хисләр чынлыгына ышанам мин,

Ышанычны җуймам кабаттан.

Таныш түгел абый, дүрт яшь ара.

…Ә мин инде аны яратам!