Читать книгу Әманәт = Завещание - Алсу Шанова - Страница 5

Чишмәгә суга барырга

Һич яратмый шул апам.

«Көне эссе, кояш суга,

Авырта шул, – ди, – аркам».

Суга бара сирәк кенә,

Әллә нигә бер генә.

Арып кайта, чиләгеннән

Суы җиргә түгелә.

Ә беркөнне иртән иртүк,

Ниндидер бер көй көйләп,

Китте апам, көлә-көлә,

Чишмәгә… үзе теләп!

Әни белән карап калдык,

Ис-акылыбыз китеп.

Шатландырды безне апа,

Егылмый кайтып җитеп.

Сораганны көтми хәзер,

Китә чиләген алып.

Сөендерә ул, көненә

Биш-алты тапкыр барып.

Ә беркөнне качып кына

Мин апаны күзәттем.

Егет белән күргәч аны,

Кайтып әнигә әйттем.

Өебездә ни булганын

Берүзем генә беләм…

Чишмә суын ташый хәзер

Җизни машина белән…