Читать книгу Әманәт = Завещание - Алсу Шанова - Страница 4

Сеңлем! Синең күңелеңдә

Балачакның татлы дөньясы…

Шат авазлы балачак тавыннан

Шуасы да әле, шуасы…

Синең елмаюың нурлар чәчә,

Ә күзләрең әле беркатлы…

Әйткән теләкләрең ялган түгел,

Сабый бала булмый гөнаһлы…

Син, елмаеп миңа чын күңелдән,

Бүләк иттең керсез ярату…

Синең белән янәшәдә булу –

Балачакка очар канат ул…

Син кечкенә әле, тик шулай да

Күңелеңдә яши матурлык.

Җуйма аны, сеңлем, сакла, берүк,

Еллар аша булсын балкырлык…

Сине сагынып үтә әле көннәр,

Син еракта миннән, еракта…

Син сөйләгән шигырь, бүгенгедәй,

Матур булып чыңлый колакта…

Белмим, әле күпме көннәр кирәк

Сине өзелеп, сагынып көтәргә…

Кайтып кит син әйдә кунак булып,

Бер елмаю бүләк итәргә…