Читать книгу Әманәт = Завещание - Алсу Шанова - Страница 14

Урамымда төн карасы күптән,

Яңгыр явып үткән яңа гына.

Усал җилләр зифа ак каенның

Уңлап-суңлап кыйный яңагына.

Көзләр сөйми җылылыкны никтер,

Алар салкын булып елмая.

Җилләр белән яфракларны коя,

Якты төскә буяп куйган да…

Матур булырга мөмкин әллә

Салкын караш ташлап дөньяга?!

Күңел матур була, диләр иде,

Йөрәгеңдә җылы булганда…

Ник, алайса, матур икән көзләр,

Күптән туңган ич аның хисләре.

Ә ул матур, алтын яфрак ява,

Моңнар ява, исең китмәле!..

Өйрәт мине салкын йөрәк белән

Яратырга якты дөньяны.

Көч бир миңа кабат яктырырга,

Онытып бар начар уйларны.

Ә көз матур, салкын йөрәк анда,

Эзләренә иңгән сарылык.

…Моңсулыкны юар тиздән кышлар,

Сарылыр да җиргә кар булып…