Читать книгу Әманәт = Завещание - Алсу Шанова - Страница 3

Кичләрен догалар кылганда,

Син миңа ак юллар юрама…

Ак юллар күренми күзләргә,

Бу тормыш рәхимсез булганда…

Әйтсәң дә кайвакыт, чарасыз,

Тотарга дип әни киңәшен…

Тормышта – мыскыллы елмаю,

Ә миндә – рәхимсез күз яше…

Киләчәк дип, алга атылып,

Мин, бәлки, бик күпкә ялгыштым.

Бары тик ике юл – уң һәм сул,

Учымда бит минем язмышым…

Ә минем тормышым күптәннән

Тамырдан өзелгән ак чәчәк…

Син миңа ак юллар юрама,

Бүгенгем ул – минем киләчәк…