Читать книгу Thet Oera Linda Bok, Naar een Handschrift uit de Dertiende Eeuw - Anoniem - Страница 6

Inhoudsopgave

Vergelijkende Taalproeve van de oud Friesche Wetten en de taal van het Handschrift.

Dyo forme need is: hweerso en kynd jongh is finsen ende fitered noerd wr hef, jefta (sud) wr birgh. Soe moet die moder her kindes eerwe setta ende sella ende her kynd lesa ende des lives bihelpa. Dioe oder need is: jef da jere diore wirdat, ende di heta honger wr dat land faert, ende dat kynd honger stere wil, so moet dio moder her kindes eerwe setta ende sella ende capia her bern ky ende ey ende coern deerma da kinde des lives mede helpe. Dyo tredde need is: Als dat kind is al stocnaken, jefta huus laes, ende dan di tiuestera nevil ende calde winter oen comt sa faert allermanick oen syn hof ende oen sin huis ende an waranne gaten, ende da wiilda dier seket diin holla baem ende der birgha hlii, aldeer hit siin liif oen bihalda mey. Soe weinet ende scryt dat onieriga kind ende wyst dan syn nakena lyae ende syn huuslaes, ende syn fader deer him reda schuld, to ienst dyn honger ende winter nevil cald, dat hi so diepe ende dimme mitta fiower neylen is onder eke ende onder da eerda bisloten ende bitacht, so moet dio moder her kindes eerwe setta ende sella omdat hio da bahield habbe ende biwaer also lang so hit onierich is, dat hit oen forste ner oen honger naet forfare. Anjumer druk e.i.i.. (1466.)

Thju forma nêd is: Sâhwersa en bårn jvng is fensen ånd fêterad northward vr-et hef jeftha sûdward vr tha berga, sa âch thju måm hjara bårns erva to settande ånd to seljande ånde hjra bårn to lêsane ånd thes lives to bihelpane. Thju ôthera nêd is: jef tha jêra djura wårthat ånd thi hête hvnger wr thet lând fârth ånd thåt bårn sterva wil, sa mot thju måm hjara bårns erva setta ånd selja ånd kâpja hiri bårne ky ånd skêp ånd kêren thêr mitha mån thet bårn thes lives bihelpe. Thju tredde nêd is: sâhwersa thåt bårn is stoknâked jefta hûslâs ånd then thi tjustera nêvil ånd kalda winter ankvmth, sa fârth allera månnalik an sin hof ånd an sin hus ånd an wârande gâta, ånd thet wilde kwik sykath thene hola bâm ånd thêre berga hly thêr-it sin lif an bihalda mêi, sa wênath ånd krytath thåt vnjêrich bårn ånd wyst then sin nâkeda litha ånd siu hûslâs-sâ ånd sin tât thêr him hrêda skolde tojenst tha hvnger ånd tha kalda winter nêvil, that hi sa djap ånd dimme mith fjuwer nêilum vndera êke ånd vnder tha irtha bisletten ånd bidobben is, sa mot thju måm hjara bårns erva setta and selja vmbe that hju tha bihield håve ånd tha wâringa al sa long sa hit vnjêrich sy, til thju-t hor an forst ner an hvnger navt vmkvma ne mêi. Vertaald door J. G. O.

1 Als verslag voorgelezen in eene vergadering van het Friesch Genootschap Februarij 1871 en bij deze uitgave onveranderd gelaten.

2 Verg. G. Meerman, Admonitio de Chartae nostratis origine. Vad. Letteroef. 1762. bl. 630.

Mr. J. H. de Stoppelaar, Het papier in de Nederlanden, Middelburg, 1869. bl. 4.

3 Min-erva werd Nyhellenia genoemd, omdat hare raadgevingen ny en hel, nieuw en helder waren. Desgelijks heet het in Pauli Epitome van S. Pomponius Festus de verborum Significatione, Min-erva dicta quod bene moneat.

Zie Preller, Rom. Myth. p. 258.